Time flies when you're having fun

Lieve allemaal,

De afgelopen weken heb ik tussen alle tripjes door ook heel wat gedaan. Ik ben ondertussen maar eens begonnen aan mijn schoolwerk, want dat had ik een beetje verwaarloosd. Dit is helaas niet echt weinig (OEPS te laat begonnen...). En ook met stage ben ik druk bezig. We hebben nu drie spelochtenden gehad en ze zijn alle drie goed verlopen. Er zijn steeds wat kleine dingen die verbeterd kunnen worden dus we doen ons best deze de eerst volgende keer weer aan te passen. Ik begin ook mijn eigen cliënten te krijgen. Volgende week heb ik adviesgesprekken en daarna zal ik waarschijnlijk de begeleiding in kunnen zetten. Of ik in de resterende tijd op mijn stage nog een volledige begeleiding in kan zetten, weet ik niet. Daar loop ik denk ik nog te kort stage voor dus dat is wel jammer.

Twee weken geleden hadden wij een barbecue van twee vriendinnen die net zijn verhuisd en een housewarming wilden geven. En hoe krijg je je house nou warmer dan met een barbecue? Het begon rond vijf uur toen iedereen nog op stoeltjes en aan tafeltjes zat en het eindigde rond 11 uur toen iedereen in zijn ondergoed in het zwembad lag. Wat daartussen allemaal is gebeurd is dus niet moeilijk te raden: laten we Parbo de schuld geven. Parbo is trouwens het bier dat hier veel gedronken wordt onder de Surinamers, maar vooral ook door de stagiaires. Hun nieuwe huis zag er heel mooi uit, het is erg ruim en ze hebben een grote tuin, waar het feest ook werd gehouden. Erg geslaagd allemaal. Een aantal dagen daarvoor hadden we (Lisa, Nikie, Chinouk, Laura, twee jongens die we hier hebben leren kennen en ik) roti gegeten bij Joosje rotishop. Dit was voor mij wel de lekkerste roti die ik hier in Suriname heb gegeten. Na de roti liepen we de plaatselijke karaokebar binnen waar we eerst een drankje haalden en ons toen achter de microfoons plaatsten. Wij hadden de grootste lol maar ik geloof dat de rest van de bar onze zangkunsten niet echt kond waarderen. Na een aantal nummers, liep de bar vol met homo's die de sterren van de hemel konden zingen. Hadden wij even mazzel! Toen de lol er wel weer een beetje vanaf was, besloten we maar weer naar huis te gaan met een goede herinnering aan de karaoke gaybar waar we per ongeluk beland waren.

Vorig weekend hadden Chinouk en ik het huis voor ons alleen. Lisa was bij haar vriend (die ze hier heeft leren kennen) en Nikie was met haar vriend op trip. We besloten er een lekker weekendje van te maken. Die zaterdagavond zijn we eerst uit eten geweest bij een sushirestaurant waar we al eens eerder hadden gegeten en waarvan we wisten dat zij goede sushi serveren. We hadden nog wel een gaatje over voor een toetje dus besloten we om een stuk appeltaart met slagroom en een kopje thee te nuttigen bij 'T Vat. De rest van de avond spendeerden we bij een restaurantje vlak bij de waterkant om daar cocktails te drinken en te poolen met wat huisgenootjes. Weer een top avondje gehad dus. De volgende ochtend hebben wij een heerlijk moederdag ontbijtje voor onszelf gemaakt als troost omdat we onze moeders moesten missen dit jaar. Die middag was er in Lounge Plus 597 een feest: Baja Beach Club Party. Hoewel er niet eens een strand in de buurt is, besloten we om toch een beetje beachy gekleed te gaan. Het was uiteindelijk een heel gezellig feestje, maar bikini's waren niet nodig geweest. De afgelopen weken hebben wij ook wel vaker gefeest aangezien het uitgaan in Suriname heel gezellig is. Ik heb hier dus al heel wat feestjes onveilig gemaakt.

En dat brengt mij alweer tot afgelopen dinsdag. Dinsdag besloten Chinouk en ik namelijk naar kickboksles te gaan. We kenden een aantal jongens en meiden die dit op dinsdag en donderdag wel eens doen en het leek ons ook wel leuk om nog wat aan onze conditie te doen. Met deze groep gingen wij op de fiets naar 'The Gym'. Bij binnenkomst rook het er al naar bloed, zweet en tranen. En dat hebben we geweten ook! We kregen een volledige bootcamp voor de kiezen, wat betekende dat ik de volgende dag nog amper kon lopen of mij überhaupt aan- en uitkleden. Toch, ondanks dat de spierpijn donderdag nog niet weg was, zijn we donderdag weer geweest en hebben we weer een zware training gehad. Ondanks dat je helemaal afgemat wordt, is het toch heel leuk om te doen. Ik heb meer energie na de training dan ervoor en aan mijn spieren te voelen word ik hartstikke strak.

Dit was het weer voor de afgelopen twee weken. In totaal zit ik hier nu al drie maanden. De tijd gaat enorm snel als je het leuk hebt. Ik heb nog maar vijf weken stage dus ik moet opschieten met de taken die ik nog uit wil gaan voeren. Ik hoop dat ik het nog ga redden om een begeleiding te starten. Na mijn stage heb ik nog twee weken om aan schoolopdrachten te werken en dan komt mijn vriendin Robin voor twee weken naar Suriname om te kijken waar ik al die tijd heb uitgehangen. Nu al heel veel zin in!

Jullie horen weer van mij!


Manon

Let's hit the road

Halloooo,


Vorig weekend ben ik last-minute op roadtrip gegaan. Een meisje dat ik hier heb leren kennen, Elena, vroeg aan ons of er iemand zin had om een weekend mee te gaan op roadtrip met een eigen gehuurde auto. Natuurlijk was ik wel in voor een avontuurtje, dus werden wij (Chinouk, Lisa en ik) zaterdagochtend om 10 uur opgehaald door Elena en Douwe met de auto die zij gehuurd hadden. Omdat de vriend van Nikie die dag aan zou komen en zij als verassing een hotelkamer had geboekt, moesten wij nog even langs dat hotel om onze verassing af te leveren: kaarsjes, een flesje wijn en een 'spannend' spelletje. In de supermarkt naar het hotel deden we de nodige boodschappen en reden toen door naar het centrum om een hangmat te kopen voor Douwe. Eenmaal binnen kon de roadtrip echt beginnen! Het plan was om naar Brownsberg/Bergendal te gaan en misschien nog even langs de Colakreek, maar na een uurtje kwamen we erachter dat we daarvoor op de verkeerde weg reden.
We sloegen af richting Zanderij (waar het vliegveld is) en kwamen aan onze rechterhand de Carolinakreek tegen, ook goed. Hier hebben we lekker gezeten en gezwommen tussen de Surinaamse families. Omdat wij toch best wel honger hadden, reden we na een uurtje verder naar Zanderij om wat eten te halen: wat loempia's, koude nasi, broodjes, pindakaas en kaas. Een gevarieerde maaltijd al zeg ik het zelf. Douwe kroop weer achter het stuur en we reden weer terug naar de weg waar we vandaan kwamen. Bij de splitsing tussen Brokopondo en het Stuwmeer, kozen we ervoor om naar het Stuwmeer te gaan om even van het uitzicht te genieten maar vervolgens toch weer terug te gaan naar de splitsing en voor Brokopondo te kiezen. Het Stuwmeer was ook niet echt de goede richting op namelijk. Misschien Brokopondo wel? We reden door het plaatsje heen om vervolgens bij een dorpje aan een zandweg, Taporipa, uit te komen. Een vrouw vertelde ons dat we helemaal verkeerd zaten en een eind terug moesten. Bij het verlaten van dit dorp, werden wij nog even vriendelijk met de middelvinger begroet. Nu hadden we wel de goede weg te pakken.

Na een uurtje rijden kwamen we een bord van Bergendal tegen. We sloegen af en kwamen via een bosweggetje bij een slagboom waar we een man van de security begroetten. Op de vraag waar we in hemelsnaam waren antwoordde hij dat het een legerkamp was. Of we een formuliertje hadden voor ons verblijf. 'Nee, vriendelijk bedankt, we rijden toch maar door naar Brownsberg.'. We bedachten ons aan het begin van de weg dat we misschien avondeten moesten kopen omdat dat boven op de berg niet zou kunnen, maar een meneer vertelde ons dat er boven een restaurant was waar we konden eten. De weg daar naartoe was van Bauxiet en erg hobbelig. Continu moesten we toeteren omdat je geen tegenliggers aan ziet komen in de bochten en op de heuvels. Eenmaal boven kregen wij ons verblijf toegewezen en vertelde de eigenaar dat we in het restaurant konden eten. We verdeelden de taken: Lisa, Elena en ik hingen de hangmatten op en Douwe en Chinouk gingen hout sprokkelen voor het kampvuur. Rond etenstijd liepen we naar het restaurant waar de kok ons (niet zo vriendelijk) vertelde dat we hadden moeten aangeven dat we mee aten en dat er nu dus niks meer was. Ons diner voor die avond bestond dus uit 3/4e bolletje met pindakaas of kaas, koekjes en paprikachips. Weer een gevarieerde maaltijd! Het kampvuur wilde ook niet echt lukken omdat het hout te nat was dus we lagen lekker vroeg in de hangmat.

De volgende dag werd ik rond 10 uur wakker en kwam Chinouk met de mededeling dat ze voor ons een ontbijtje heeft kunnen regelen. We pakten de hangmatten en de rest van de spullen in en liepen naar het restaurant voor ons ontbijt. De kok vertelde ons welke wandelingen we konden doen. We besloten om eerst naar de top van de Brownsberg te lopen en dan naar de Ireneval. Op weg naar de Ireneval lag ook de Leoval, waar we een korte tussenstop hebben gehouden. Vlakbij de Ireneval, tijdens een stevige daling, waren we bijna Chinouk verloren aan een slang. Gelukkig zag ze deze op tijd liggen! We moesten eigenwijze Chinouk nog wel met man en macht verbieden om er met een stok in te prikken. Maar goed ook, want achteraf blijkt hij tot een van de 25 giftigste slangen van de wereld te horen.

Bij de Ireneval hebben we geluncht en even afgekoeld. Daarna volgde de hele wandeling weer naar boven. Dit was best zwaar omdat het erg steil naar boven ging. Omdat het 4 mei was die dag en er vijf uur tijdverschil is met Nederland, hebben we om 3 uur midden in de Surinaamse jungle twee minuten stilte gehouden voor de dodenherdenking. Na een uurtje waren we weer terug bij ons verblijf waar we het zweet van ons afspoelden en we snel vertrokken. Op de terugweg naar beneden hadden we een tijdje regen maar de weg was nog goed te doen. Eenmaal beneden, kroop ik een uurtje achter het stuur zodat Douwe wat uit kon rusten. Rond een uur of 6 kregen we trek en besloten we om een restaurantje te zoeken. Toen we eenmaal door hadden dat alles dicht was omdat het zondag en dus een rustdag was, besloten we om dan maar bij de supermarkt wat zakken chips te halen om de honger te stillen totdat we in Paramaribo waren. Eenmaal in Paramaribo moest de McDonald's er toch echt aan geloven.

Een geslaagde roadtrip dus!


xxx
Manon

Dansen met die voetjes!

Lieve lieve mensen,

Alweer bijna drie weken achter de rug vol leuke dingen. Allereerst zal ik jullie eens wat vertellen over mijn stage. Dit heb ik namelijk ook nog ;). Voor mijn stageplek, het MOB, heb ik samen met twee andere stagiaires een reeks spelochtenden ontwikkeld voor kinderen van 4 en 5 jaar met een ontwikkelingsachterstand en/of leerproblemen. Deze spelochtenden hebben wij zelf opgesteld aan de hand van literatuur. Op woensdag 23 april hadden wij een informatiebijeenkomst voor de ouders. Alle ouders van de kinderen die waren geselecteerd voor de spelochtenden waren hiervoor uitgenodigd. Ook leerkrachten en schoolhoofden werden op de hoogte gesteld. Wij, de drie stagiaires van de afdeling vroege stimulatie, hadden een praatje voorbereid waarin wij vertelden wat de spelochtenden inhouden. De woensdag daarop, woensdag 30 april, vond de eerste spelochtend plaats. De dag van tevoren hadden we alles wel doorgenomen met onze collega's, maar toch was het spannend of alles goed zou verlopen. Uiteindelijk verliep alles op rolletjes en was iedereen tevreden over de eerste ochtend. Als de kinderen aan het eind van het traject vooruitgang hebben geboekt in hun ontwikkeling, hebben wij dus een goede methodiek op kunnen zetten waar het MOB mee kan werken.

Vanaf donderdag 24 april begon er een leuk weekend. Chinouk, Maikel en Lieke (beiden onze huisgenootjes) waren die week jarig geweest en gaven samen een groot feest. We begonnen in de Gouveneur, de bar bij ons op de hoek waar ik een bijbaantje gescoord heb vanaf de opening, waar iedereen naartoe kwam om een drankje te drinken en misschien een stukje taart te nuttigen. De party was al in volle gang toen de partybus aankwam om het feest naar een nog hoger level te brengen. Na een uurtje met de bus door de stad gereden te hebben en iedereen mega nodig moest plassen, kwamen we aan bij Havana Lounge waar we de avond/nacht zouden eindigen. Alles bij elkaar maakte het een geweldig feest!

Die dag daarna heb ik een examen moeten afleggen. En geen schriftelijk examen voor school, maar een salsa dansexamen. Ik was best zenuwachtig en ik zat er niet helemaal lekker in. Het begon met even opwarmen. Er waren naast onze leraar nog twee andere juryleden aanwezig om ons te beoordelen en ons nog eventuele tips mee te geven. Zij zouden met zijn drieën beslissen of wij geslaagd  waren of niet. De eerste ronde moesten we in een drietal naar voren komen om individueel te dansen. De leraar riep de passen om en wij moesten deze uitvoeren inclusief het zwaaien en draaien met onze armen (dat noemen ze lady style maar bij mij ziet het eruit als lompe style). De tweede ronde bestond uit de partnerdans. We werden per twee partners naar voren geroepen. We mochten zelf een partner uitzoeken, maar ik was als laatst dus kreeg ik gewoon een partner toegewezen. Helaas had ik nog nooit met deze man gedanst, dus dat was niet helemaal succesvol. De derde en laatste ronde bestond uit de merengue partnerdans. We werden allemaal naar voren geroepen en moesten op een rij gaan staan. Tijdens de dans, riep de leraar telkens wanneer de mannen door moesten draaien zodat je om de minuut of twee minuten een andere partner kreeg. Dit lukte wel redelijk. Wij hadden twee heren in de groep die die dag examen deden en toen we klaar waren met alle rondes werden zij naar voren geroepen voor een herkansing. Betekende dit dan automatisch dat de meiden wel geslaagd waren? Ik zal jullie niet langer in spanning houden, ik was geslaagd! Mijn diploma kan ik op 10 mei ophalen tijdens de diploma uitreiking. Foto's volgen nog!

Willie's verjaardag, Koningsdag, hebben wij natuurlijk ook in stijl gevierd. We begonnen om 5 uur op de partyboat. Dit was een grote, overdekte boot waarop harde muziek werd gedraaid en drank en eten werd verkocht. Het was heel gezellig en vooral toen het donker werd, was het heel mooi om te zien. We hebben in totaal vier uur over de Surinamerivier gevaren. Na 3,5 uur moesten Chinouk en ik heel nodig plassen, maar de wc op de boot was overgelopen. Zodra we aanmeerden, sprongen we over de over de balk de pier op en renden we richting de wc. Na die opluchting was het tijd om te eten. We liepen naar een restaurantje waar we wisten dat ze ook Koningsdag vierden die dag. We hebben een soepje en wat patatjes gegeten en een dansje gewaagd. Er werden mij gratis kaartjes voor Touché (een club in Paramaribo) aangeboden door, wat later bleek, de manager. Rond twaalf uur kwam de partybus ons bij het restaurant halen en bracht ons daar naartoe. Iedereen was al helemaal moet van de dag en nacht ervoor dus hier was het feest niet echt op gang helaas. Rond 3 uur waren we weer thuis om lekker te gaan slapen.

Dat waren de hoogtepunten van twee weken geleden

wel weer geloof ik. Afzien hier!

Aboeng, jullie horen nog van me.

Manon