Hard werken met een knipoog

Hello hellooo,


We zitten hier nu bijna twee weken en nog steeds moet ik wennen, wat ook wel logisch is. De afgelopen dagen hebben we enorm veel gedaan. Laat ik beginnen met de culturele uitjes. We hebben namelijk heel veel geshopt. In een paar dagen zijn we naar twee winkelcentra geweest om hier onze Surinaamse dollars over de toonbank te smijten. Zo heb ik voor ongeveer 40 euro nieuwe sandaaltjes, een lange jurk, een t-shirt en een sporthempje gekocht. Ja, een sporthempje. Jullie hadden toch niet serieus gedacht dat ik een half jaar in mijn hangmat zou gaan liggen? Nee, Lisa, Nikie en ik hebben ons aangesloten bij de buren om ongeveer drie keer per week te gaan hardlopen. Omdat Lisa en Nikie nog niet zo thuis zijn in het hardlopen (niet dat ik dat wel ben), heb ik mijzelf omgedoopt tot hun coach. Een trotse coach weliswaar. Voor de eerste sessie zijn ze namelijk dik geslaagd dus ik ben benieuwd naar de volgende sessies. Laten we hopen dat die er komen. Oh ja, culturele uitjes. We hebben tot nu toe twee dagen uitgetrokken om Paramaribo een beetje te verkennen. De eerste dag, vorige week dinsdag, zijn we het centrum in geweest om een hangmat te scoren (waar ik echt heel blij mee ben maar die we nergens op kunnen/mogen hangen) en het centrum een beetje te verkennen. Ook hebben we rondgelopen op de centrale markt en alle kraampjes met groente, fruit, vis en vlees bekeken.

De tweede dag zijn we naar het onafhankelijkheidsplein geweest. Daar hebben we even rondgelopen en zijn we langs het water bij een tentje gaan zitten om wat te drinken. Vervolgens kwamen we uit bij Fort Zeelandia. We zijn nog niet naar binnen geweest maar hebben we een fotoshoot gehouden bij het beeld van I LOVE SU dat ervoor stond. We besloten om naar de Palmentuin te lopen en daar onze tocht te eindigen.

Afgelopen zondag was er bij ons in de buurt een Javaans feest. We hoorden dat ze dan een levende kip zouden eten en zich zouden gedragen als apen omdat de geest van de apen bezit van ze zou nemen. Gek verhaal dus dat wilden we met eigen ogen zien. Niets dat erop leek maar ook heel leuk: er was muziek, een soort show waarbij een aantal mannen zich gedroegen als apen en een vuurdans waarbij de mannen ledematen in het vuur staken. Heel leuk om meegemaakt te hebben. Voor zondag hebben wij een jeepsafari geboekt.

Op stage verliep ook alles prima. Vorige week hebben we drie dagen stage gelopen omdat we twee dagen wat anders moesten doen voor school en onze visa. Deze week hebben we maar twee dagen stage omdat morgen een nationale feestdag is. We hebben al een paar keer meegekeken met begeleidingsgesprekken en we hebben de opdracht gekregen om een project voort te zetten en uit te voeren. Voor school heb ik nog niks gedaan. Doordat ik nog zo moet wennen aan alles en de 'no spang' mentaliteit die hier hangt, heb ik nog niet veel aan school gedacht. Goede voornemen voor de komende weken: beginnen aan mijn stageverslag. Oh oh oh wat moeten we hier hard werken.

Maaaaaarr we hebben natuurlijk ook nog feestjes gehad. Het is niet alleen maar serieuze boel hier he. Afgelopen donderdag was er een meisje van onze onderburen jarig en vierde haar verjaardag met een etentje bij 't Vat. Heel gezellig maar het eten kwam laat en ongelijk. De helft van de tafel was al klaar met eten als de volgende helft zijn eten pas kreeg. Na het etentje gingen we uit in de Havana. Super gezellig! Leuke muziek, leuke mensen en een goede sfeer. Zaterdag ging het feestje naar de Sza Sza Su. Van tevoren hebben we bij de onderburen gezeten en een potje kingsen gespeeld. Ook weer een onwijs leuke avond.

Ondanks alle leuke avonturen heb ik toch momenten van heimwee. Ik mis mijn vertrouwde leventje en loop soms over van alle nieuwe prikkels waardoor ik volledig dicht kan klappen. Dit schijnt fase 2 van de cultuurshock te zijn dus ik weet waar het vandaan komt. Hier hebben wij op school uitgebreid aandacht aan besteed. Gelukkig heb ik van mijn ouders een lieve brief gehad met tips tegen de heimwee en lieve woorden waardoor ik mij weer wat beter voel. Wat ook vervelend is is dat de muggen hier mijn benen hebben ontdekt en de kakkerlakken onze keukenkast. Tsja, het leven van een avonturier gaat niet altijd over rozen.

Abong, ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn verhalen.

Adios!

De eerste dagen

Lieve allemaal,

Ik heb het gevoel dat ik hier al een hele tijd ben, maar het is nog maar de vierde dag.

Afgelopen vrijdag hebben wij voor het eerst roti gegeten (met onze handen natuurlijk). Ik vond het heerlijk! Al had ik wel het gevoel dat mijn mond in brand stond. Daarna zijn wij lekker naar Sabrina en Manouk gegaan om een drankje te doen en wat bij te kletsen. Toen zetten wij het feestje voort in Touché, waar geen hond op de dansvloer stond. Als zes dolle honden sprongen wij dus maar de dansvloer op. Je moet toch iets. Vanzelf werd het drukker en hebben wij een topavond gehad.

Dit weekend waren onze huisgenoten op trip, we hadden het huis dus voor ons alleen. We konden dus lekker rustig wennen aan ons nieuwe onderkomen, waar natuurlijk een ontgroening van ons zwembad bij hoort. Na de ontgroening moesten er zaken gedaan worden: naar de supermarkt en fietsen huren. Op de terugweg richting de taxi, hebben we nog even gedanst in de regen.

Zeiknat geregend zaten we in de taxi op weg naar het oude huis van Esther om een welkomstpakket op te halen. We wisten het adres alleen niet dus hebben we ons af laten zetten bij mijn stageplek. Hier hebben we een tijd rondgelopen en gezocht. Omdat we allebei zo nodig moesten plassen, liepen we een chinees restaurantje binnen waar we de sleutel van smerige wc zonder wc papier kregen. Moe van het avontuur belden we toch maar een taxi naar huis. Zaterdagavond zijn wij uit eten geweest bij een bekend tentje onder de stagiaires: Zus & Zo. Omdat alles op de kaart er zo lekker uitzag, hebben we besloten om in de tijd dat we hier zijn sowieso alles van de kaart één keer te nemen. Ik begon met de varkenshaas met groenten en aardappeltjes. Na een heerlijk avondmaaltje, diepgaande gesprekken over het leven en de aanpassing aan de Surinaamse cultuur en een Surinaamse ober-vriend vertrokken wij weer naar ons nederige stulpje. Zondag werd ik wakker van gerommel en stemmen in de woonkamer. Lisa en Nikie kregen de deur niet open. Fijn, dag 3 en we zitten al opgesloten in het huis. Uiteindelijk is Chinouk via het raam naar buiten geklommen en hebben we zo de deur open gekregen. Na een heerlijk ontbijtje zijn we weer het zwembad in gedoken. Een typische zondag dus. Maar voordat jullie denken dat we alleen maar aan het luieren zijn hier, we zijn ook nog naar de markt geweest waar we allemaal rare groenten en fruit hebben gekocht.We hadden Sabrina en Manouk uitgenodigd om bij ons te komen eten. Met een wijntje op het balkon en een heerlijke wrap op ons bord hebben wij de zondagavond gevuld. Vroeg naar bed want we begonnen de volgende dag allemaal met stage.

Om 9 uur werden Lisa en ik op het Medisch Opvoedkundig Bureau in Paramaribo verwacht. We liepen een redelijk groot gebouw in met daarvoor een speeltuin. Geen idee waar we naartoe moesten. Toen we de receptie uiteindelijk gevonden hadden, kwam er een collega voor ons. Zij vertelde ons wat het MOB inhoudt en gaf ons een rondleiding. Daarna ontmoetten wij onze stagebegeleider. Een hele lieve Surinaamse vrouw. We werden voorgesteld aan onze collega's en mochten even rondlopen. Morgen beginnen we echt. Ik heb er heel veel zin in!

We hebben trouwens een doofstomme klusjesman, die op de maandag, donderdag en vrijdag langskomt om dingen te repareren of vervangen. Hij heeft ons de afgelopen dagen al wat gebarentaal geleerd en veel aan ons huisje gedaan. Vandaag heeft hij speciaal voor ons een koffiezetapparaat gekocht. Zo zie je maar weer waar dat blonde haar goed voor is. Nu hebben we 's ochtends een lekker bakje koffie. Het communiceren met handen en voeten lukt soms niet helemaal want vanochtend had hij onze badkamer schoongemaakt terwijl we alleen maar om een douchegordijn vroegen. Gelukkig was hij zelf erg trots op het resultaat.

Ondertussen ben ik al helemaal lek gestoken. Overal op mijn benen zitten bulten en vandaag is mijn buik ook niet bultvrij gebleven. Ook ben ik vandaag enorm verbrand op mijn armen. Zonnebrand werkt dus niet optimaal. Maar ondanks dat heb ik het nog steeds erg naar mijn zin. Van heimwee heb ik nog geen last gelukkig maar het idee dat paps en mams al snel hier naartoe komen.

Lieve mensen,

Brasa uit Suriname

Even wennen

Hey allemaal,

Geloof het of niet, maar dit berichtje typ ik op een balkon in de hitte met het uitzicht op palmbomen. Gisteravond kwamen wij rond kwart over zes (in Nederland kwart over tien) aan op het vliegveld van Suriname. 3 films, twee complete maaltijden en een lange zit verder, stonden we eindelijk op Surinaamse bodem. Zodra ik het vliegtuig uitstapte voelde ik een vlaag van warme lucht. Heerlijk!
De taxi was al geregeld dus we konden zo in een busje stappen, ideaal! Ondertussen was het al een uur of 8 en was het donker buiten.

Eenmaal bij ons huisje aangekomen (anderhalf uur later) werden we enorm enthousiast ontvangen door onze nieuwe huisgenoten. We werden meteen aan iedereen voorgesteld en ze begeleidden ons naar de bovenverdieping van het huis: ons verblijf voor de komende zes maanden. We zijn meteen goed ingeleid want de eerste kakkerlak was al gespot. Na het verdelen van de kamers en de eerste dingen uitpakken, liepen we naar beneden waar onze huisgenoten lekker aan het voordrinken waren. Na een rondleiding door het huis zijn we nog even blijven hangen. Een van de huisgenootjes loopt ook stage op het MOB (waar ik stage ga lopen) dus zij was blij dat wij er waren. Rond half 12 was het bedtijd. Wij waren uitgeput van de lange reis.

De bon van onze boodschappen. Valt mee hoe lang

De volgende ochtend waren wij al om half 8 klaarwakker. Ondanks alle horrorverhalen over de muggen, was ik bultvrij :) We zijn toen even naar de chinese supermarkt om de hoek gelopen om de eerste boodschappen te doen, aangezien we toch wel honger hadden na al die uren zonder eten. We hebben maar meteen een hoop schoonmaakspullen ingeslagen om het huis grondig onder handen te nemen. Heel schoon is het hier namelijk niet. Vervolgens waren de grote boodschappen aan de beurt. Echte Hollanders als we zijn, openden wij de jacht op de goedkoopste producten. Resultaat: twee karren vol, twee taxi's om de spullen te vervoeren en 1323 SRD armer.


En hier zit ik dan: met mijn laptopje op schoot in een lekkere stoel op ons balkon in Paramaribo. Het voelt nog steeds alsof ik op vakantie ben. Het warme weer is echt nog even wennen. Je wordt er een beetje sloom van en ik merk dat ik goed moet eten en drinken om niet van mijn stokje te gaan. Maar het schijnt dat het snel went gelukkig. Ik zie mezelf hier wel een half jaar zitten (of liggen in een hangmat). Het is heerlijk relaxt en de mensen zijn heel aardig. Met Chinouk, Lisa en Nikie samenwonen is ook echt top. We denken over veel dingen hetzelfde dus we hebben nog geen discussies gehad. Er missen nog een paar dingen in ons huisje, dus dit gaan we morgen nog kopen. Mijn droom is om een hangmat op het balkon te hebben dus hier gaan we maar snel even voor shoppen. Ik heb net even met mijn ouders gefacetimed en ze een rondleiding gegeven. Zoals op de foto te zien is, hebben wij het enorm naar ons zin! Maandag begint onze stage dus moeten we aan de bak. Maar dit weekend gaan wij nog lekker chillen, zwemmen, feesten en lachen. Genieten dus!

xoxo

Afscheid nemen bestaat niet

Lieve vrienden en familie,

Vandaag is het dan zo ver. Het avontuur naar Suriname begint. Acht maanden lang kijk ik hier al naar uit en hier zit ik dan, in het vliegtuig op weg naar Suriname. Gek idee. Samen met Chinouk, Nikie en Lisa zal ik de komende 5,5 maanden in Paramaribo verblijven. Ik ben ervan overtuigd dat het een unieke ervaring gaat worden die wij niet snel zullen vergeten.

De afgelopen weken heb ik rustig de laatste dingen voor school en stage afgerond en afscheid genomen van iedereen.  Er stonden twee afscheidsfeestjes op de planning: zaterdag voor al mijn vrienden en vriendinnen en zondag voor mijn familie. Wat een feest wat een feest! Het afscheidsfeest voor vrienden en vriendinnen vond plaats bij Chinouk thuis waarna wij met de meeste aanwezigen het stadje onveilig gemaakt hebben. Een feestelijk afscheid, al zeg ik het zelf. Zondagmiddag kwam mijn familie langs en hebben we een hapje gegeten. Ook dit was heel gezellig! De rest van de week heb ik het druk gehad met inpakken, dingen regelen, inkopen doen en afscheid nemen. Het idee dat ik alles en iedereen voor een half jaar achter moet laten is toch best een beetje eng.

Vanochtend gingen papa, mama, Stef en ik (zonder Brooklyn L) bepakt en bezakt met de trein naar Schiphol. Op het station Weidevenne kwamen wij Chinouk met aanhang tegen. Eenmaal op Schiphol, ontmoetten we Lisa en Nikie bij Terminal 2 en kwamen ook onze vriendinnetjes aan om afscheid te nemen. Rond 10 uur liepen we richting de douane. Dit was het moment dat ik papa, mama, Stef en mijn vriendinnetjes gedag moest zeggen. Wat ga ik ze missen! Heel veel tranen later, gingen we dan toch echt. Verdriet maakte plaats voor vreugde zodra we achter de douane waren. Het vliegtuig had helaas ruim anderhalf uur vertraging. Daar zaten we dan: met z’n viertjes op een rijtje met de telefoons in onze handen (ja, nog snel even iedereen appen) te wachten tot we eindelijk zouden gaan. Van onze lieve vriendin Esther, die zelf net terug is uit Suriname, hadden wij een brief gekregen. Zodra we in de lucht waren, hebben Chinouk en ik deze samen gelezen. In de brief staan handige tips, hotspots en we hebben zelfs een opdracht meegekregen. Bedankt Es, we gaan ons best doen!

Ondanks dat het afscheid nemen best verdrietig is, heb ik heel veel zin in de reis. De vlucht duurt nu nog een paar uur en ik ben alweer twee films, een maaltijd en een middagdutje verder. Van mij mogen we nu wel landen. Ik heb er zin in!