De eerste dagen

Lieve allemaal,

Ik heb het gevoel dat ik hier al een hele tijd ben, maar het is nog maar de vierde dag.

Afgelopen vrijdag hebben wij voor het eerst roti gegeten (met onze handen natuurlijk). Ik vond het heerlijk! Al had ik wel het gevoel dat mijn mond in brand stond. Daarna zijn wij lekker naar Sabrina en Manouk gegaan om een drankje te doen en wat bij te kletsen. Toen zetten wij het feestje voort in Touché, waar geen hond op de dansvloer stond. Als zes dolle honden sprongen wij dus maar de dansvloer op. Je moet toch iets. Vanzelf werd het drukker en hebben wij een topavond gehad.

Dit weekend waren onze huisgenoten op trip, we hadden het huis dus voor ons alleen. We konden dus lekker rustig wennen aan ons nieuwe onderkomen, waar natuurlijk een ontgroening van ons zwembad bij hoort. Na de ontgroening moesten er zaken gedaan worden: naar de supermarkt en fietsen huren. Op de terugweg richting de taxi, hebben we nog even gedanst in de regen.

Zeiknat geregend zaten we in de taxi op weg naar het oude huis van Esther om een welkomstpakket op te halen. We wisten het adres alleen niet dus hebben we ons af laten zetten bij mijn stageplek. Hier hebben we een tijd rondgelopen en gezocht. Omdat we allebei zo nodig moesten plassen, liepen we een chinees restaurantje binnen waar we de sleutel van smerige wc zonder wc papier kregen. Moe van het avontuur belden we toch maar een taxi naar huis. Zaterdagavond zijn wij uit eten geweest bij een bekend tentje onder de stagiaires: Zus & Zo. Omdat alles op de kaart er zo lekker uitzag, hebben we besloten om in de tijd dat we hier zijn sowieso alles van de kaart één keer te nemen. Ik begon met de varkenshaas met groenten en aardappeltjes. Na een heerlijk avondmaaltje, diepgaande gesprekken over het leven en de aanpassing aan de Surinaamse cultuur en een Surinaamse ober-vriend vertrokken wij weer naar ons nederige stulpje. Zondag werd ik wakker van gerommel en stemmen in de woonkamer. Lisa en Nikie kregen de deur niet open. Fijn, dag 3 en we zitten al opgesloten in het huis. Uiteindelijk is Chinouk via het raam naar buiten geklommen en hebben we zo de deur open gekregen. Na een heerlijk ontbijtje zijn we weer het zwembad in gedoken. Een typische zondag dus. Maar voordat jullie denken dat we alleen maar aan het luieren zijn hier, we zijn ook nog naar de markt geweest waar we allemaal rare groenten en fruit hebben gekocht.We hadden Sabrina en Manouk uitgenodigd om bij ons te komen eten. Met een wijntje op het balkon en een heerlijke wrap op ons bord hebben wij de zondagavond gevuld. Vroeg naar bed want we begonnen de volgende dag allemaal met stage.

Om 9 uur werden Lisa en ik op het Medisch Opvoedkundig Bureau in Paramaribo verwacht. We liepen een redelijk groot gebouw in met daarvoor een speeltuin. Geen idee waar we naartoe moesten. Toen we de receptie uiteindelijk gevonden hadden, kwam er een collega voor ons. Zij vertelde ons wat het MOB inhoudt en gaf ons een rondleiding. Daarna ontmoetten wij onze stagebegeleider. Een hele lieve Surinaamse vrouw. We werden voorgesteld aan onze collega's en mochten even rondlopen. Morgen beginnen we echt. Ik heb er heel veel zin in!

We hebben trouwens een doofstomme klusjesman, die op de maandag, donderdag en vrijdag langskomt om dingen te repareren of vervangen. Hij heeft ons de afgelopen dagen al wat gebarentaal geleerd en veel aan ons huisje gedaan. Vandaag heeft hij speciaal voor ons een koffiezetapparaat gekocht. Zo zie je maar weer waar dat blonde haar goed voor is. Nu hebben we 's ochtends een lekker bakje koffie. Het communiceren met handen en voeten lukt soms niet helemaal want vanochtend had hij onze badkamer schoongemaakt terwijl we alleen maar om een douchegordijn vroegen. Gelukkig was hij zelf erg trots op het resultaat.

Ondertussen ben ik al helemaal lek gestoken. Overal op mijn benen zitten bulten en vandaag is mijn buik ook niet bultvrij gebleven. Ook ben ik vandaag enorm verbrand op mijn armen. Zonnebrand werkt dus niet optimaal. Maar ondanks dat heb ik het nog steeds erg naar mijn zin. Van heimwee heb ik nog geen last gelukkig maar het idee dat paps en mams al snel hier naartoe komen.

Lieve mensen,

Brasa uit Suriname