Helemaal zen maar nog steeds een bezig bijtje

Lieve allemaal,

De laatste weken heb ik meer stilgezeten dan de afgelopen jaren geloof ik. En ik vind het heerlijk! Ik heb een aantal dagen lekker series gekeken, boeken gelezen en bijgeslapen van al het uitgaan. Ik kom hier helemaal tot rust. Maar ondanks deze rust heb ik toch nog wat leuke uitjes gehad.

Vorige week zaterdag besloten wij om met z'n vieren naar Paramaribo Zoo te gaan. Zodra we op de fiets stapten, kwam het met bakken uit de lucht. Ja helaas, het weer is de afgelopen dagen niet zo goed geweest. Het heeft veel geregend en we hebben de zon niet veel gezien (wat niet weg neemt dat het nog steeds heel heet is). Maar goed, wij kwamen dus als een paar verzopen katjes aan bij de dierentuin: ze hadden ons zo in een verblijf kunnen stoppen en aan bezoekers kunnen tentoonstellen. De Zoo was niet heel groot, maar zag er wel erg gezellig uit. We begonnen bij de apen en de roofvogels. Een paar apensoorten verder kwamen we bij een hok waar ook apen op zaten, aan de buitenkant dus. Wij dachten dat deze apen ontsnapt waren, maar het waren gewoon apen uit het bos die daar even kwamen buurten. We liepen via de katachtigen en de struisvogels (die net eieren hadden gelegd), naar de reptielen en andere vogels. Toen we alles gehad hadden, liepen we tegen een partytent voor kinderen aan. Zij verzorgden trampolines, suikerspinnen en schmink. Echte kleuters dat we zijn, moesten wij natuurlijk een glittertattoo een een suikerspin hebben. Nikie wilde geen suikerspin maar een ijsje en ging deze halen. Zij kwam met een verzorger van de dierentuin in contact en deze verzorger wilde ons een baby kaaiman en baby slang laten zien. We mochten ze even vasthouden en bekijken. Omdat we zo geïnteresseerd waren, wilde ze ons ook wel volwassen slangen laten zien. Ze haalde er een uit zijn hok, een regenboog boa, zodat wij hem vast konden houden en bekijken (en natuurlijk een fotoshoot mee houden). Daarna mochten we ook zijn vervelde huid bekijken. Een geslaagd dagje dierentuin dus. Opgedroogd, met tattoo en een slangenervaring rijker gingen we weer naar huis. Voor die avond stond de sza sza szu op de planning: een lekker avondje kletsen, lachen en dansen.

Die maandag, was er een nationale feestdag in Suriname (alweer): Holi Phagwa. Dit is een Hindoestaans feest waarbij er met verschillende kleuren poeders en verf wordt gegooid. Je gaat in witte kleren van huis en je komt als een soort lopende regenboog weer terug. Wij waren via via uitgenodigd voor een feest bij een Hindoestaanse vrouw. Om half 1 kwamen we aan en vroegen we meteen of zij een foto van onze groep wilde maken nu we nog wit waren. Nog geen 2 seconden laten werd er vanaf het balkon een emmer verf naar beneden gegooid. We waren meteen niet zo wit meer. Op dit feest begonnen we met het gooien van kleuren, kregen we zelfgemaakte roti en bara's en hebben we gedanst.  Rond 3 uur gingen we richting de Palmentuin waar we het feest voortzetten. Hier hebben we weer met kleuren gegooid en gedanst op de muziek van de bandjes. Rond 5 uur ging het feest verder op het onafhankelijkheidsplein. Er waren 2 podia: één met Surinaamse bandjes en de ander met dj's. Ondertussen waren alle felle kleuren helemaal lelijk bruin geworden. Gelukkig was het donker en zag iedereen er even lelijk uit. Rond 9 uur kwam dj Chuckie en ging iedereen uit zijn plaat. 

Aangezien maandag eigenlijk een stagedag was, bleven er niet veel stagedagen over. Er stond wel weer een druk weekend op het programma. Donderdag overdag relaxen, in de avond naar Havana en vrijdag ochtend weer vroeg op voor een lesje supervisie. Met 3 uur slaap moest ik dus diepgaande gesprekken gaan voeren over de problemen op alle stages. Ondanks dat ik niet helemaal fit was, was de supervisieles wel leerzaam. Na de les hebben wij lekker geluncht met de groep en ben ik nog even met Nikie en Maikel (onze onderbuurman) de stad in geweest om te shoppen.Voor het eerst niks gekocht! Zaterdag stond de vlindertuin op de planning. Met een taxi met ruimte voor 4 personen, gingen we met z'n vijven, inclusief Robin, richting Lelydorp om de vlinders te bewonderen. We mochten zelf de vlindertuin, het insectenmuseum en het panorama in en daarna kregen we een tour van een gids over het terrein. We bekeken de kwekerij en kregen uitleg over de cyclus van de vlinder. Van rups, naar pop, naar vlinder. We kregen ook uitleg over de slangen en de schildpadden die zij exporteren. Na de vlindertuin gingen wij lekker naar huis en mochten wij een hapje mee-eten met de onderburen. De lasagne ging er goed in :) Na het eten zijn we naar een ander studentenhuis geweest om een drankje te doen. Op het eerste gezicht was dit een heel mooi huis, maar na alle verhalen over de geldende regels besefte ik toch wel dat wij het getroffen hebben met ons stekkie. 

Gisterochtend moest ik weer vroeg mijn bed uit omdat mijn stage-instelling een sportdag organiseerde voor kinderen met het Downsyndroom. We moesten helpen bij de voorbereidingen en mensen de intekenlijst in laten vullen. Ook hebben we geholpen bij het eten scheppen en pakketjes maken van de snacks. Lisa en ik hadden elkaar geschminkt, maar dit ging na een uur al irriteren dus hebben we het er maar weer afgehaald. Het was een hele leuke dag en we kregen veel positieve reacties van de ouders. Om 1 uur was de sportdag afgelopen en begonnen we met het opruimen van het terrein.

Voor komend weekend staat de trip Nickerie/Bigipan op de planning. Dit is een 2-daagse trip met dus één overnachting. Natuurlijk zal ik hier weer uitgebreid verslag van doen. Dit zal denk ik wel wat later komen want de volgende dag komen papa en mama aan. Ik verheug me nu al op het moment dat ik ze mijn leventje hier kan laten zien.

Adios amigos!

Manon

Trip: Raleighvallen/Voltzberg

Lieve mensen,

Zoals beloof een berichtje over de trip die ik vorig weekend met mijn huisgenootjes heb gedaan. Het heeft even op zich laten wachten omdat ik nog niet alle foto's had en ik wil natuurlijk dat jullie je een optimaal beeld kunnen vormen van het avontuur dat ik nu weer beleefd heb. Komt 'ie:

Dag 1. Om 8 uur werden we bij 'T Vat (een restaurant in Paramaribo en erg bekend onder de stagiaires) verwacht om te verzamelen. Na kennis gemaakt te hebben met de gids en nog even snel geplast te hebben, gingen we op weg naar de Raleigvallen/Voltzberg. Dit was onze eerste echte trip en meteen een zware (schijnt). De busreis zou vier uur duren en met stops 5 uur. Na het eerste uur stopten we voor ontbijt: een broodje kaas en een broodje ongeboren kip. Daarna volgde de weg over bauxietwegen. Dit betekende dat je zo erg heen en weer en op en neer geslingerd werd dat je wenste dat je dat broodje ongeboren kip had laten liggen. Een paar uur later kwamen we aan in Witagron. Hier zouden we eerst lunchen en vervolgens overstappen op de boot. We vormden een menselijke slang om alle spullen van de bus in de boot te krijgen. Het zag ernaar uit dat we veel te veel spullen hadden (of een veel te kleine boot). Maar de mensen die daar werken hadden dit al vaker gedaan geloof ik, want alle spullen gingen mee in de boot. De bootreis duurde drie uur en dan zouden we aankomen op ons verblijf. We zaten lekker voor in de boot dus we hadden een prima uitzicht op de mooie natuur van Suriname. De bootsman besloot achterin te willen zitten en stapte bij een steen uit de boot. Dit helaas ten koste van de kippen die we mee hadden voor het avondeten. Deze gingen even zwemmen. Na drie uur kwam het Fungu eiland in zicht, ons verblijf voor de komende dagen. Ik had verwacht dat het een primitief verblijf zou zijn: behoeftes doen achter een boom, wassen in de rivier en je hangmat aan twee bomen hangen. Kleine tegenvaller dus dat we onze hangmatten gewoon in een groot verblijf konden hangen en er gewoon wc's en douches waren. Wat ook niet onprettig is hoor. Nadat we onze hangmatten geïnstalleerd hadden, kregen we te horen dat we in de rivier mochten zwemmen. Heeerlijk! Helaas ging dit feestje voor mij niet door omdat opoe op bezoek was. Dit schijnt voer te zijn voor de piranha's en ik hou toch liever al mijn vingers nog. Daarna was het tijd voor het avondmaal: saoto soep. Na de soep kregen we nog even het programma van de volgende dag te horen en werden we naar bed (nou ja, hangmat) gestuurd.

Dag 2. De wekker ging om half 8. Vandaag stond de wandeling naar de Voltzberg op het programma. We moesten goed ontbijten, veel lunch meenemen en 3 liter water in onze rugzakken meeslepen. Om half 9 werden we met de boot bij het begin van de wandeling afgezet. Na twee minuten lopen kwamen we bij een waterval waar wij allemaal een stok moesten pakken ter ondersteuning tijdens de wandeling. Naar de voet van de berg was het 6,5 kilometer door de jungle. Daarna nog 240 meter omhoog naar de top van de Voltzberg. In totaal zouden we ongeveer 6 uur bezig zijn met wandelen. Na een uur door de jungle te lopen en ook apen gezien te hebben, kregen we even pauze. Het was heel heet en iedereen was vies en bezweet. Tijdens de wandeling kregen we steeds te maken met hindernissen: bomen en stenen op het pad en plassen waar we over moesten balanceren. De stok was dus best handig.

Vanaf het plateau, waar we de tweede stop maakten, konden we de Voltzberg heel goed zien. Het zag er heel hoog uit en ik vond het nogal moeilijk te geloven dat we daar op zouden klimmen (zie foto). Maar anderhalf uur later stond ik toch echt op de top. Helemaal bezweet, pijn aan mijn voeten, super moe maar ondanks dat toch veel energie. Wat een adembenemend uitzicht! Na een hele fotoshoot met het uitzicht op de achtergrond, heb ik daar nog een tijd gezeten om te genieten van het uitzicht en de rust om mij heen. Nu vervolgde de wandeling naar beneden waar we op het eind in de waterval mochten zwemmen (ook ik deze keer).

Gelukkig was iedereen al uit het water toen Chinouk erachter kwam dat er een sidderaal in zat. Rond 5 uur waren we weer op het eiland en omdat ik niet mocht zwemmen, ging ik even douchen. Op de terugweg kwam ik de gids tegen die de aapjes aan het voeren was. De doodskopaapjes komen iedere namiddag omdat ze weten dat ze dan gevoerd worden. Ik kreeg ook een banaan om ze te voeren, mijn dag kon niet meer stuk. Op het menu voor deze avond stond overheerlijke pom. Mijn complimenten aan de kok want hij was echt voortreffelijk. Na het avondeten stond er een avondwandeling op het programma. We gingen met onze zaklamp naar het vliegveld op het eiland om vanaf daar naar dieren te zoeken. Helaas hebben we alleen nachtzwaluwen gespot.

Dag 3. Vandaag konden we een beetje uitrusten van de dag ervoor. Om half 9 was er ontbijt: pannenkoeken. Om half 10 werden we opgehaald met de boot en werden we naar het begin van het wandelpad naar de moedervallen gebracht. Deze wandeling zou een uur duren en we zouden uitleg krijgen van de lokale gids over bomen en dieren. Zo liet hij ons de jodiumboom zien, een boom dat het bloeden van wonden stelpt en de telefoonboom die doorklinkt als je er onderop tegenaan slaat. De gids heeft ons ook maden laten zien en om het yolo-principe (you only live once) na te leven, heb ik er een gegeten. Niet eens zo vies en nog voedzaam ook. Eenmaal bij de moedervallen mochten wij onszelf vermaken. De gids had twee vishengels meegenomen om op piranha's te gaan vissen. Helaas, niks gevangen. Na een uurtje gingen we weer terug richting de boot die nog even op zich liet wachten.
Bij terugkomst was er een lunch en was er tijd om te zwemmen, wat voor mij weer inhield dat ik aapjes ging voeren en het eiland ging ontdekken. Om 5 uur stond er weer een activiteit op het programma. We werden weer opgehaald met de boot om richting een ander eilandje te gaan. Hier hebben we even op het strand gelegen en heeft onze gids nog een piranha gevangen. Het was niet zo'n grote, maar hij had wel scherpe tanden. Ik WILDE spontaan het water ook niet meer in. Na het avondeten op ons eigen eiland, kregen we van onze gids te horen dat we tegen een betaling van 10 SRD p.p. een optreden konden krijgen van de band de Raleigh-boys. Deze band bestond uit alle mannelijke werknemers op het eiland. Zo stoned als een garnaal stond de hele band op 'het podium'. Onze bootsman, Dino, was ook van de partij en deed gezellig mee door in een zaklamp te zingen. Erg lachwekkend dus. Na het prachtige optreden was er een kampvuur op de rotsen aan het water. Hier hebben we nog even gezellig gezeten en gezongen.

Dag 4. Om half 7 moesten we verzamelen voor een ochtendwandeling. Dit was alleen voor de vrijwilligers en fanatiek als wij zijn, waren we daar wel voor in. We liepen weer naar hetzelfde vliegveld als de avondwandeling om daar de vogels te zien wakker worden en overvliegen. We hebben papegaaien, ara's, toekans en nog een andere soort Surinaamse vogel gezien. Het was mooi om te zien en te horen, maar ik had er na een uurtje wel weer genoeg van en ging alvast douchen. Na het ontbijt gingen we de spullen inpakken en hebben we deze in de boot geladen. De terugreis kon beginnen. De bootreis duurde nu 2,5 uur doordat we wind mee hadden en de busreis duurde weer 5 uur. Ondanks het heen en weer en op en neer geslinger heb ik nog heerlijk even een dutje kunnen doen. Rond half 7 werden we thuis afgezet.

Samenvattend: een ongelooflijk geweldige ervaring!

Aboeng, ik hoop dat jullie zo een beetje een beeld hebben kunnen vormen van de trip die ik heb meegemaakt. Als je ooit in Suriname bent, is deze trip toch echt wel een aanrader.


Brasa,

Manon

Het ultieme Jane-gevoel

Dag lieve mensen,


Weer een berichtje uit het verre Suriname. Ook dit weekend heb ik weer heel wat beleefd. Ik ben namelijk voor mijn papa en mama naar een appartement wezen kijken waar zij hun vakantie hier in Suriname zullen verblijven. Het zag er allemaal heel leuk en schoon uit en de eigenares was heel lief. Het vanaf mijn huisje 5 minuten fietsen dus zitten ze lekker dichtbij. Voor de rest hebben we veel uitgerust omdat wij zondag fit moesten zijn. Zaterdagavond toch nog even naar een feestje geweest omdat ze daar sushi uitdeelden (en waar sushi is, ben ik!). Het feestje was in een nieuwe lounge: plus 597. Meteen dus even de nieuwe hotspot verkend. We gingen vroeg naar huis want de volgende dag stond ons een jeepsafari te wachten.

09.00 uur: We werden opgehaald door een Surinaamse gids met een witte jeep. Hij zou ons deze dag meenemen naar de Savanne. Toen we Paramaribo net uit waren, gingen we langs een chinees afhaaltentje. We kochten onze lunch voor die middag: nasi en bami met een kippetje en kousenband. We reden weer een tijdje tot we dichtbij de Savanne waren. Het waren vooral rechte wegen omringd door veel natuur.
10.30 uur: de laadbak werd omgetoverd tot een (niet al te chille) ruimte waar we konden zitten. Dit betekende dat er twee planken werden gelegd met kussentjes erop. Twee op de voorste plank en twee op de achterste plank en rijden maar!

11.00 uur: Na de vlaktes met wit zand en plassen water, reden we door de jungle. Tarzan (onze chauffeur) reed gewoon overal keihard door- en overheen. Achterin vlogen we alle kanten op. Nog geen 5 minuten in de jungle en we kwamen voor een uitdaging te staan: de weg werd versperd door een aantal omgevallen bomen. Wat nu? De bomen konden niet weg dus moesten wij een weg om de bomen maken. Met kapmes en al begon Tarzan een weg te maken om de bomen heen. De planten en kleine bomen hakte hij om. Wij, als echte Jane's, liepen erachteraan om de planten en takken nog even extra aan te trappen. Terug naar de jeep om het nieuwe pad uit te proberen. Het lukte! Het lukte!

12.00 uur: We konden gelukkig verder rijden en stopten na een tijd op een open plek. Onze gids liet ons een termietenheuvel zien en gaf een hele uitleg hierover. Hij maakte een stuk van de heuvel stuk zodat de termieten eruit kwamen. Hij stopte er een in zijn mond en zei dat ze heel voedzaam zijn. Dat wilden de Jane's ook doen! Uiteindelijk constateerden we dat ze naar komijnzaad smaakten. Niet vies dus. We reden verder naar een hele mooie en rustige plek. Hier bleven we even om rond te kijken.
13.00 uur: We kwamen midden in de jungle 2 mannen tegen. Eén had een geweer en ik werd een beetje bang van hem. Bleek dat ze al een dag vastzaten omdat ze pech hadden met de auto. Tarzan zei dat we zo terug kwamen om ze te helpen. We reden verder naar een plek in de jungle waar in een grote plas een boomstam de weg versperde. Tarzan vertelde dat ze altijd door die plas over de boomstammen naar de andere kant reden, maar dat er sinds een tijdje een boomstam dwars ligt waardoor ze niet meer via die weg kunnen. We bedachten een andere manier om langs de plas te komen. Toen pakten we onze lunch erbij om op dit mooie plekje een portie nasi naar binnen te werken.
14.00 uur: We gingen terug naar de mannen om ze met hun auto te helpen. Ze bonden een touw vast tussen de auto's en onze jeep trok de auto voort totdat hij weer kon starten. De mannen bedankte Tarzan en zeiden gedag. We reden terug naar de plek waar we geluncht hadden om te proberen of we om de plas heen konden. Het lukte, Tarzan is weer geslaagd voor zijn proef. Nadat ik ineens op de grond zat achterin de jeep en Lisa haar nek twee keer bijna had gebroken, was het tijd voor Nikie om achterin te zitten. Dit ging niet veel beter. Zij kreeg het namelijk voor elkaar om de hele plank eraf te slopen.
15.00 uur: Na veel lachen, gieren en brullen kwamen we aan bij een plekje tussen de bomen waar we konden zwemmen. Het was een mooie plek met heel mooi water: het liep van geel naar oranje naar donkerrood naar bruin. Heel mooi om te zien. Helaas hadden we niet veel tijd meer en moesten we weer op naar huis.

16.00 uur: De terugweg begon nogal illegaal: Bijna een half uur mochten wij nog even op de grote wegen in de laadbak zitten en genieten van ons Jane-gevoel. Heeerlijk! Maar daarna haalde Tarzan ons toch echt uit onze droom en moesten we weer gewoon in de Jeep zitten waar wij allemaal even een dutje deden.
17.00 uur: Weer thuis van een avontuurlijk dagje. Ik heb ervan genoten!





Volgende keer een update van de trip die we de komende vier dagen (donderdag t/m zondag) gaan maken.

xxxxx

Alleen maar leuke dingen

Goedemiddag,

Wat een feest gisteravond! Zit je dan, een beetje uit te brakken in je bikini op het balkon. In één woord: heeeeerlijk! Gister hadden we een poolparty en laat dat nou net mijn eerste poolparty ooit zijn. Na een heerlijk avondmaaltje (dat achteraf niet genoeg bodem was voor de avond die ons te wachten stond) begon de 'HELP WAT MOET IK AAN?!' crisis. Een bikini, dat stond vast. Het is niet voor niets een poolparty. Maar wat doe je daarover aan? Nemen we een tas mee? Wat nou als die tas wordt gejat? Hoe doen we dat? We hadden niet zo lang de tijd om een antwoord te bedenken op al deze vragen want de taxi stond al voor de deur. Met z'n elven in een busje, keiharde muziek, dansen en zingen: het feestje was begonnen. We kwamen aan bij de verzamelplek en de feeststemming was een beetje weg. 'Oh, als dit het is wordt het niks vanavond' schoot er even door mijn hoofd. Gelukkig arriveerden de partybussen en konden we aan boord om een uurtje door de stad te rijden.

Met onze rijkelijk gevulde amerikaanse drankbekers schoten we van de ene kant van de bus naar de andere. Want ja, een beetje normaal dansen, of überhaupt staan, zit er niet echt bij op een rijdende bus door Paramaribo. Er zat na vijf minuten ook al meer drank op mijn kleren dan in mijn beker. Maar goed, het bleef maar komen dus in dat opzicht kwamen we niks tekort. Toen we arriveerden en de bus uit stapten, lag er al één knock out op straat. Terwijl sommige mensen nog stiekem wat flessen cola uit de bus mee smokkelden, zetten wij onze weg richting het hotel voort. Prachtig hotel trouwens, maar daar kreeg ik op dat moment niet veel van mee ;). Eenmaal boven op de zevende verdieping, stonden we oog in oog met een prachtig zwembad en uitzicht. Eerst even naar de bar natuurlijk en al snel zijn we met z'n allen het zwembad in gedoken. Super feestje! Helaas moest ik het vroegtijdig onderbreken omdat een huisgenootje iets te diep in het glaasje had gekeken (ik noem geen namen). Na een heerlijke midnight snack ben ik ook mijn bedje ingedoken. En nu zit ik hier dus heerlijk na te genieten en de foto's terug te kijken.

We hebben gister trouwens ook nog een cultureel uitje gehad. Na een zoektocht naar het postkantoor zijn we met z'n vieren naar Fort Zeelandia geweest.
Hier hebben wij een aantal tentoonstellingen bekeken over de slavernij, de indianen, de decembermoorden en nog meer geschiedenis van Suriname. De tentoonstellingen waren heftig maar het uitzicht vanaf het Fort was prachtig. Om het leuk af te sluiten, hebben we lekker geluncht bij het restaurant van het Fort. Heerlijk in het zonnetje met een koud colaatje.

Afgelopen dinsdag hebben we ook een avontuur beleefd. Lisa en ik besloten om samen met Sabrina en Manouk de Surinamebrug over te lopen. We hebben ons met de taxi voor de brug af laten zetten en zijn zo over de brug gelopen.

Ongeveer twee derde van de mensen in auto's die langsreden schreeuwden naar ons dat we niet moesten springen (blijkbaar worden er veel zelfmoordpogingen gedaan). Aan de overkant van de brug besloten we om een ijsje te halen bij een chinese supermarkt. We liepen iets verder door en kwamen toen een kraampje tegen waar ze allemaal fruit verkochten. We zagen de kokosnoten liggen en vroegen of we daaruit konden drinken. De man hakte twee kokosnoten door midden en stak er een rietje voor ons in. Het smaakte gek, een beetje waterig, maar het was best lekker. Toen we het kokoswater op hadden, wat niet helemaal lukte, hakte hij ze helemaal door midden zodat we het binnenste konden eten. Dat spul had een rare textuur: het was een beetje gelei achtig en het smaakte niet echt naar kokos. Vies was het ook niet. De vrouw die er werkte tipte ons om een keer naar een Hindoestaanse bruiloft te gaan omdat dat heel uitbundig schijnt te zijn. Het waren hele aardige mensen. Haar broer bood aan om ons naar de bootjes te brengen waarmee we terug naar de andere kant van de brug konden varen. De bootjes lagen aan een steiger en voor 30 SRD (nog geen tien euro) konden we met z'n vieren naar het centrum gebracht worden. Daar kwamen we andere stagiaires tegen en we besloten om samen naar een café te gaan om een drankje te doen. Nadat we waren bijgekomen, hebben we deze culturele dag afgesloten met bijpassend eten: roti.

De rest van de week hebben we het lekker rustig aan gedaan. Ik heb zojuist wat aan mijn stageverslag gedaan dus ik ben tenminste nog een beetje productief bezig. De heimwee zakt ook steeds meer. Misschien komt dat door het goede vooruitzicht: vanavond een vip feestje, morgen een jeepsafari en volgend weekend waarschijnlijk onze eerste trip naar het binnenland. Niet mis dus!

Brasa,

Manon