Trip: Raleighvallen/Voltzberg

Lieve mensen,

Zoals beloof een berichtje over de trip die ik vorig weekend met mijn huisgenootjes heb gedaan. Het heeft even op zich laten wachten omdat ik nog niet alle foto's had en ik wil natuurlijk dat jullie je een optimaal beeld kunnen vormen van het avontuur dat ik nu weer beleefd heb. Komt 'ie:

Dag 1. Om 8 uur werden we bij 'T Vat (een restaurant in Paramaribo en erg bekend onder de stagiaires) verwacht om te verzamelen. Na kennis gemaakt te hebben met de gids en nog even snel geplast te hebben, gingen we op weg naar de Raleigvallen/Voltzberg. Dit was onze eerste echte trip en meteen een zware (schijnt). De busreis zou vier uur duren en met stops 5 uur. Na het eerste uur stopten we voor ontbijt: een broodje kaas en een broodje ongeboren kip. Daarna volgde de weg over bauxietwegen. Dit betekende dat je zo erg heen en weer en op en neer geslingerd werd dat je wenste dat je dat broodje ongeboren kip had laten liggen. Een paar uur later kwamen we aan in Witagron. Hier zouden we eerst lunchen en vervolgens overstappen op de boot. We vormden een menselijke slang om alle spullen van de bus in de boot te krijgen. Het zag ernaar uit dat we veel te veel spullen hadden (of een veel te kleine boot). Maar de mensen die daar werken hadden dit al vaker gedaan geloof ik, want alle spullen gingen mee in de boot. De bootreis duurde drie uur en dan zouden we aankomen op ons verblijf. We zaten lekker voor in de boot dus we hadden een prima uitzicht op de mooie natuur van Suriname. De bootsman besloot achterin te willen zitten en stapte bij een steen uit de boot. Dit helaas ten koste van de kippen die we mee hadden voor het avondeten. Deze gingen even zwemmen. Na drie uur kwam het Fungu eiland in zicht, ons verblijf voor de komende dagen. Ik had verwacht dat het een primitief verblijf zou zijn: behoeftes doen achter een boom, wassen in de rivier en je hangmat aan twee bomen hangen. Kleine tegenvaller dus dat we onze hangmatten gewoon in een groot verblijf konden hangen en er gewoon wc's en douches waren. Wat ook niet onprettig is hoor. Nadat we onze hangmatten geïnstalleerd hadden, kregen we te horen dat we in de rivier mochten zwemmen. Heeerlijk! Helaas ging dit feestje voor mij niet door omdat opoe op bezoek was. Dit schijnt voer te zijn voor de piranha's en ik hou toch liever al mijn vingers nog. Daarna was het tijd voor het avondmaal: saoto soep. Na de soep kregen we nog even het programma van de volgende dag te horen en werden we naar bed (nou ja, hangmat) gestuurd.

Dag 2. De wekker ging om half 8. Vandaag stond de wandeling naar de Voltzberg op het programma. We moesten goed ontbijten, veel lunch meenemen en 3 liter water in onze rugzakken meeslepen. Om half 9 werden we met de boot bij het begin van de wandeling afgezet. Na twee minuten lopen kwamen we bij een waterval waar wij allemaal een stok moesten pakken ter ondersteuning tijdens de wandeling. Naar de voet van de berg was het 6,5 kilometer door de jungle. Daarna nog 240 meter omhoog naar de top van de Voltzberg. In totaal zouden we ongeveer 6 uur bezig zijn met wandelen. Na een uur door de jungle te lopen en ook apen gezien te hebben, kregen we even pauze. Het was heel heet en iedereen was vies en bezweet. Tijdens de wandeling kregen we steeds te maken met hindernissen: bomen en stenen op het pad en plassen waar we over moesten balanceren. De stok was dus best handig.

Vanaf het plateau, waar we de tweede stop maakten, konden we de Voltzberg heel goed zien. Het zag er heel hoog uit en ik vond het nogal moeilijk te geloven dat we daar op zouden klimmen (zie foto). Maar anderhalf uur later stond ik toch echt op de top. Helemaal bezweet, pijn aan mijn voeten, super moe maar ondanks dat toch veel energie. Wat een adembenemend uitzicht! Na een hele fotoshoot met het uitzicht op de achtergrond, heb ik daar nog een tijd gezeten om te genieten van het uitzicht en de rust om mij heen. Nu vervolgde de wandeling naar beneden waar we op het eind in de waterval mochten zwemmen (ook ik deze keer).

Gelukkig was iedereen al uit het water toen Chinouk erachter kwam dat er een sidderaal in zat. Rond 5 uur waren we weer op het eiland en omdat ik niet mocht zwemmen, ging ik even douchen. Op de terugweg kwam ik de gids tegen die de aapjes aan het voeren was. De doodskopaapjes komen iedere namiddag omdat ze weten dat ze dan gevoerd worden. Ik kreeg ook een banaan om ze te voeren, mijn dag kon niet meer stuk. Op het menu voor deze avond stond overheerlijke pom. Mijn complimenten aan de kok want hij was echt voortreffelijk. Na het avondeten stond er een avondwandeling op het programma. We gingen met onze zaklamp naar het vliegveld op het eiland om vanaf daar naar dieren te zoeken. Helaas hebben we alleen nachtzwaluwen gespot.

Dag 3. Vandaag konden we een beetje uitrusten van de dag ervoor. Om half 9 was er ontbijt: pannenkoeken. Om half 10 werden we opgehaald met de boot en werden we naar het begin van het wandelpad naar de moedervallen gebracht. Deze wandeling zou een uur duren en we zouden uitleg krijgen van de lokale gids over bomen en dieren. Zo liet hij ons de jodiumboom zien, een boom dat het bloeden van wonden stelpt en de telefoonboom die doorklinkt als je er onderop tegenaan slaat. De gids heeft ons ook maden laten zien en om het yolo-principe (you only live once) na te leven, heb ik er een gegeten. Niet eens zo vies en nog voedzaam ook. Eenmaal bij de moedervallen mochten wij onszelf vermaken. De gids had twee vishengels meegenomen om op piranha's te gaan vissen. Helaas, niks gevangen. Na een uurtje gingen we weer terug richting de boot die nog even op zich liet wachten.
Bij terugkomst was er een lunch en was er tijd om te zwemmen, wat voor mij weer inhield dat ik aapjes ging voeren en het eiland ging ontdekken. Om 5 uur stond er weer een activiteit op het programma. We werden weer opgehaald met de boot om richting een ander eilandje te gaan. Hier hebben we even op het strand gelegen en heeft onze gids nog een piranha gevangen. Het was niet zo'n grote, maar hij had wel scherpe tanden. Ik WILDE spontaan het water ook niet meer in. Na het avondeten op ons eigen eiland, kregen we van onze gids te horen dat we tegen een betaling van 10 SRD p.p. een optreden konden krijgen van de band de Raleigh-boys. Deze band bestond uit alle mannelijke werknemers op het eiland. Zo stoned als een garnaal stond de hele band op 'het podium'. Onze bootsman, Dino, was ook van de partij en deed gezellig mee door in een zaklamp te zingen. Erg lachwekkend dus. Na het prachtige optreden was er een kampvuur op de rotsen aan het water. Hier hebben we nog even gezellig gezeten en gezongen.

Dag 4. Om half 7 moesten we verzamelen voor een ochtendwandeling. Dit was alleen voor de vrijwilligers en fanatiek als wij zijn, waren we daar wel voor in. We liepen weer naar hetzelfde vliegveld als de avondwandeling om daar de vogels te zien wakker worden en overvliegen. We hebben papegaaien, ara's, toekans en nog een andere soort Surinaamse vogel gezien. Het was mooi om te zien en te horen, maar ik had er na een uurtje wel weer genoeg van en ging alvast douchen. Na het ontbijt gingen we de spullen inpakken en hebben we deze in de boot geladen. De terugreis kon beginnen. De bootreis duurde nu 2,5 uur doordat we wind mee hadden en de busreis duurde weer 5 uur. Ondanks het heen en weer en op en neer geslinger heb ik nog heerlijk even een dutje kunnen doen. Rond half 7 werden we thuis afgezet.

Samenvattend: een ongelooflijk geweldige ervaring!

Aboeng, ik hoop dat jullie zo een beetje een beeld hebben kunnen vormen van de trip die ik heb meegemaakt. Als je ooit in Suriname bent, is deze trip toch echt wel een aanrader.


Brasa,

Manon