Vakantie!

Hoi allemaal,

Ik heb officieel vakantie! Mijn tentamen is ingeleverd, op tijd natuurlijk, en mijn stage volledig afgerond dus. Nu kan ik vakantie vieren. En vele van jullie denken of zeggen dat ik de afgelopen maanden alleen maar vakantie heb gehad maar ik heb echt wel gewerkt hoor. Voor de duidelijkheid :)

Sinds mijn vorige bericht heb ik alweer heel veel leuke, maar ook stomme, dingen meegemaakt. Laat ik beginnen met de leuke dingen. Vorige week zaterdag hadden Nikie, Chinouk en ik een auto gehuurd om daar een roadtrip mee te maken. We hadden van tevoren bedacht dat we naar de Peperpot plantage zouden gaan. Dit is een oude Surinaamse koffieplantage. We begonnen bij de supermarkt: road food inslaan. Na al het snoep in de auto gegooid te hebben, begonnen we aan de reis. Ik begon met rijden. We wisten alleen dat we de Surinamebrug over moesten, dan naar rechts en daar zou het zijn. Nu doet Suriname niet aan naamborden, dus waren we er dik voorbij gereden. Dan maar naar iets anders. We besloten om te stoppen in Moengo en dan door te rijden naar Albina. Moengo is een klein stadje waar een kunstenaar allemaal beelden en andere kunst heeft geplaatst. We hebben dus even rondgelopen en het stadje met de kunst bekeken.
Als omstanders vroegen wat we daar deden, waren we studenten aan de kunstacademie. We reden weer verder naar Albina want daar wilden we met de boot oversteken naar Frans-Guyana. Toen we daar aankwamen, was het ons niet duidelijk waar we over konden stappen. Na veel vragen stonden we eindelijk op de goede plek. Dit was echter bij de douane en omdat het land uit gaan niet bij onze planning hoorde, hadden wij onze paspoorten niet bij ons. Gelukkig was de meneer die ons een stempel zou moeten geven zo aardig om een andere voorwaarde te stellen. Wij moesten hem vertellen dat hij heel leuk was en dan mochten wij gewoon doorlopen. Leuke meneer. De bootsman bracht ons naar de overkant en daar kwamen we weer aan bij de douane. Hij zei dat we hier onze paspoorten moesten laten zien. Wij legden uit dat we die niet bij ons hadden. Hij zei dat we heel stil en onopvallend terug moesten lopen naar de boot zodat hij ons ergens anders af kon zetten. Uiteindelijk werd hij geroepen en had hij voor ons geregeld dat we langs de douane mochten, maar dan moesten we heel snel doorlopen. Zo gezegd zo gedaan. Wij waren in Frans-Guyana, of eigenlijk gewoon in Frankrijk. We gingen met de taxi naar het centrum, waar alles dicht was want de Fransen deden een middagdutje. Dan maar gewoon een drankje doen bij een cafeetje. Na even rondgelopen te hebben, gingen we weer terug. Dit keer vanaf een andere bootplaats. Op de terugweg bedachten we ons dat we toch nog wel graag naar Peperpot wilden. Uiteindelijk hadden we dit gevonden, maar was het dicht. Helaas, ons doel voor die dag niet gehaald maar hele andere leuke dingen gedaan.


Die avond was er een feest op een partyboot: de Broki (naam van de tent die het organiseerde) Booze Cruise. We zouden om 10 uur met de boot vertrekken dus wij waren er kwart voor 10. We kregen te horen dat het pas 11 uur zou worden. Ook goed. Wij waren zo moe van de dag dat we met zijn drieën aan een tafeltje zaten te suffen. Het werd uiteindelijk 12 uur dat we vertrokken. Typisch Surinaams. Gelukkig was het op de partyboot wel heel leuk. Suriname by night vanaf de Surinamerivier is echt prachtig. Toen we rond 3 uur weer aanmeerden, besloten Nikie en ik naar huis te gaan en te gaan slapen. Chinouk had weer energie gekregen en ging nog uit.

Afgelopen donderdag hebben we nog een dagtrip gemaakt. We zouden naar een kabelbaan, de Lobi Lafoe kabelbaan, gaan. Met een busje werden we opgehaald en reden een stuk richting Albina. We stopten bij een goudmijn waar onze gids ons uitlegde hoe alles werkte. We gingen een stuk de goudmijn op en bekeken het hele proces van het goudzoeken. Daarna zijn we in één stuk doorgereden naar Atjoni om daar onze lunch te halen. Deze lunch zouden we opeten bij de kabelbaan. Vanaf daar was het niet ver meer rijden. We stapten uit bij een weg door het bos. Die weg zou uitkomen bij de kabelbaan. Met een meloen op mijn arm en mijn rugtas op, ben ik door de hitte en het snijdende gras gelopen. Ons was namelijk niet verteld dat wij voor de wandeling beter een lange broek aan konden doen. Helemaal bezweet en onder de schrammen kwamen wij daar aan. Na de lunch kregen we allemaal een tuigje om en gingen we naar de oefenkabelbaan waar we uitleg kregen over hoe je jezelf vast moest maken en hoe je de kabelbaan precies over moest. Toen begon het echte werk: om de beurt gingen we de kabelbaan over. Er waren verschillende banen, trappen en touwen waar we over moesten. Alles in de jungle van Suriname of over de Surinamerivier. Heel gaaf om te doen! Als klap op de vuurpijl deden we nog de Tarzanswing.

Dit hield in dat je op een hoog plateau ging staan, je vast werd gemaakt aan een touw en je gewoon moest springen. Wat een dag! We waren pas om 11 uur thuis en moesten toen nog eten, omkleden en douchen want we zouden nog uit gaan. De laatste keer Havana voor Nikie. Ondanks dat we moe waren van de dag, was het een hele leuke avond.

En dan over op het stomme: het afscheid van Nikie, mijn huisgenootje en goede vriendin. Zij gaat voor een maand door Peru trekken en komt hier dan nog een paar dagen terug. Helaas ben ik er dan niet meer dus moest ik nu al afscheid van haar nemen. Chinouk en ik hebben haar naar het vliegveld gebracht en hebben gewacht tot ze haar bagage kon inchecken. Wat ga ik die meid missen!

Vanmiddag hebben we weer voetbal gekeken bij 'T Vat, wat weer een spannende wedstrijd was. Voor de komende week staan er alleen maar leuke dingen op het programma: morgen komt Robin aan, morgenavond een groot feest op White Beach en dinsdag is het Keti Koti (een nationale feestdag waarbij de afschaffing van de slavernij wordt gevierd). Dan beginnen de dagen van afscheid. Voor woensdag- en vrijdagavond staan er al afscheidsfeestjes gepland. Ik ben bang dat dat niet de enigen zullen zijn.

Maar toch kijk ik uit naar deze week!


xxxx

Manon

Waar is dat feestje?

Lieve allemaal,

Wat een feest, wat een feest! Ook hier is namelijk de oranjegekte begonnen. Het begon met de wedstrijd tegen Spanje. Deze zouden wij kijken bij 'T Vat, een restaurant in het centrum waar ze verschillende schermen hebben hangen om sporten te kijken. De dag ervoor hadden we hier de opening van het WK gekeken en hebben toen vrienden gemaakt met een aantal mensen die aan de VIP tafel zaten en ons er gezellig bij vroegen. Toen wij, een kwartier van tevoren, aankwamen bij 'T Vat zag het al overal oranje. Onze vrienden van de vorige dag zaten alweer aan de VIP tafel en dat kwam voor ons dus wel handig uit. We konden gezellig aanschuiven en kregen er nog een drankje bij ook. Het hele restaurant zat vol en zelfs buiten stonden er mensen te kijken. En wat een wedstrijd! Bij ieder doelpunt vlogen alle oranje shirtjes en attributen de lucht in.
Na de wedstrijd kwamen die de lucht ook niet meer uit. Wat een feest! Ook bij de wedstrijd Australië - Nederland was het weer één groot feest. De spanning was om te snijden toen Nederland achter stond, maar dit maakten ze al snel goed. Alsof we nog niet genoeg gezelligheid en voetbal hadden gehad, besloten we om met een groep naar een andere tent te gaan in dezelfde straat. Hier hebben we op een groot scherm nog de wedstrijd Chili - Spanje gekeken, maar dit was lang niet zo leuk om naar te kijken. Ik kijk al uit naar de volgende wedstrijd van Nederland!

Vorige week zaterdag vierden Nikie en Robin (een vriendin van ons) hun verjaardag volledig in het thema jungle. Iedereen kwam verkleed in dit thema en dit leverde de gekste outfits op. Ik zelf was een zebrapoes (hoe verzin je het?). Het feest dreigde nog even in duigen te vallen omdat de stroom afgesloten zou worden, wat uiteindelijk vals alarm was. Er hadden helaas veel mensen afgezegd en de apparatuur van de DJ viel uit maar dit mocht de pret niet bederven. We gingen gewoon verder met feesten, (limbo)dansen, praten, drinken en lachen. Rond 1 uur gingen we met zijn allen nog uit. Het was een geslaagd verjaardagsfeestje!

Afgelopen week was mijn laatste week op stage. Woensdag was de laatste spelochtend. Dit hebben wij afgesloten met het thema 'feest'. Alle kinderen hadden iets lekkers meegenomen om gezamenlijk te eten. Het was zo veel dat we er zelfs pakketjes van gemaakt hadden om de kinderen mee naar huis te geven. Maandag en dinsdag troffen wij de voorbereidingen voor dit feest. We maakten zakjes met snoep, we pakten cadeautjes in, hingen slingers en ballonnen op en maakten certificaten. Het was heerlijk om de kinderen woensdag te zien genieten van elkaar, de spelletjes en het eten en drinken. Afscheid nemen van deze kleintjes was best moeilijk. De afgelopen weken heb ik tijd met ze doorgebracht en ze zien groeien en genieten. Wat heb ik van ze genoten! Donderdag was dan onze officiële laatste stagedag. We zijn 's ochtends nog even langs dan Hollandia bakker gereden om taartjes te halen om uit te delen aan alle medewerkers. Ik had die dag nog een bezoek aan een kindertehuis waar ik een adviesgesprek ging voeren over een cliënt die ik een aantal weken geleden geobserveerd had. Na het gesprek kregen we nog een afscheidspraatje en moesten we afscheid nemen. Ik heb veel geleerd op het MOB en ik heb een heerlijke tijd gehad met de collega's en de kinderen.

En nu heb ik dus vakantie. Een maand lang lekker leuke dingen doen, al moet ik aankomende week wel een tentamen maken, en heel veel lol maken. Maandag de 30ste komt Robin, mijn vriendin uit Nederland, al aan om de laatste drie weken met mij en mijn huisgenootjes door te brengen. Ik heb er onwijs veel zin in en ik kan niet wachten tot ik op het vliegveld sta om haar op te halen.

Jullie horen weer van me!

xxxx


Manon

Matapica: met een helikopterview naar Suriname kijken

Dag zonnetjes,


Zoals beloofd een uitgebreide beschrijving van mijn trip van afgelopen weekend. Maar eerst een kleine update over mijn ondernemingen van vorige week. Donderdag had ik supervisie, de één na laatste bijeenkomst, en 's avonds hadden wij een verjaardag van een meisje die we hier hebben leren kennen. Na de verjaardag gingen we uit bij Havana Lounge, wat begon als een grote flop omdat het heel rustig was maar eindigde als een geslaagd feestje. De volgende dag heb ik een uurtje gesquasht. Ik probeer wat sporten uit hier in Suriname! Ik begon erg lachwekkend maar na mijn dieptepunt, een bal door een gat tussen de muur en het dak naar buiten slaan, kon het alleen maar beter worden natuurlijk. Die avond hebben we met het hele huis gegeten en zijn we naar de bioscoop geweest waar ik in mijn broek heb geplast van het lachen. De film Blended is dus een aanrader als je van lachen houdt!

En zaterdag was het dus zover: op naar Matapica! Om half 9 werden we met de taxi bij 'T Vat opgehaald en naar Mariënburg gebracht om daar vervolgens met de boot over te steken. Hier hebben wij onze gids voor de trip ontmoet. We gingen met de boot naar zijn huis waar zijn moeder voor ons stond te koken. Omdat we wat aan de vroege kant waren, konden we nog even door het dorpje, wat vroeger plantages waren, lopen. Na het eten vonden we een puppy op het erf en oh zo schattig als dat beestje was, moesten we daar natuurlijk een fotoshoot mee houden en ermee spelen. Dat arme beest heeft geen moment alleen kunnen zijn of wij zaten er alweer bovenop.

De moeder van de gids vertelde ons dat het poepie nog geen naam had. Ik heb hem toen maar omgedoopt tot Baloo. Toen de regen eenmaal gestopt was (ja, het regende al een half uurtje of zo), stapten we in de boot. Het was ongeveer een uur en een kwartier varen naar het eiland. Ondertussen hadden we last van regenbuien en muggen, maar dat liet de pret niet bederven. Toen we op Matapica aankwamen, was ik al minstens (ja, ik heb ze geteld) dertien muggenbulten en een nat shirt rijker. Maar daar stopte het niet mee. Zodra we de boot uit stapten, kwamen de muggen op ons af alsof ze nooit te eten kregen. Fijn.

We hebben onze hangmatten opgehangen op het kamp en zijn toen meteen het strand op gelopen (waarbij we werden bewaakt door onze privé eilandhonden) om het eiland te verkennen. We hadden al meteen een aantal hopen schildpaddeneieren gespot. Toen het weer begon te regenen moesten we dus weer naar het kamp vluchten waar ik ter bescherming van mijn arme beentjes maar in mijn hangmat (met klamboe!) ben gaan liggen. Op een gegeven moment werd ik wakker en was, behalve twee slapende mensen, iedereen weg. Ik besloot een strandwandeling te maken en kwam Nikie en Timo tegen die net gezwommen hadden. Ik ben met Nikie nog even de andere kant van het strand op gelopen tot het begon te schemeren. Na het eten had de bootsman twee kaaimannen gevangen en kwam deze brengen voor een fotoshoot. Wat een beetje een rare setting opleverde om alleen een kaaiman vast te houden, ermee op de foto te gaan en dan weer los te laten. Het loslaten was overigens niet geheel succesvol. De eerste kaaiman besloot namelijk om niet het water in te gaan maar weer terug te komen naar ons. De tweede snapte gelukkig wel dat hij gewoon het water in moest gaan en niet eerst terug hoefde te komen. Om 9 uur gingen we met gids en al het strand over om schildpadden te spotten. Met succes: 5 soepschildpadden en 4 leatherbacks (dit zijn de grootste schildpadden ter wereld). Het is ongelooflijk hoe groot die beesten zijn als je er naast staat. De grootste die we zagen schatte de gids ongeveer 2 meter. Na twee uur lang gekeken te hebben hoe ze aan land komen, eieren leggen, de plek camoufleren en weer terug de zee in gaan, hadden we het wel weer gehad en dook ik mijn hangmat in.

De volgende morgen hoorde ik een aantal wekkers gaan om half 7. Ik klauterde uit mijn hangmat om het strand op te lopen en te kijken of er ergens eieren uitgekomen waren. Helaas, geen baby schildpadjes gezien. Dan maar weer de hangmat in. Om 9 uur werd ik weer wakker en na het ontbijt was het tijd voor een duik in de zee. Het was heerlijk weer dus toen ik begon te verbranden, besloot ik maar om terug te gaan naar het kamp en daar verder te chillen. Oh, wat ligt een hangmat toch lekker! Na de lunch nam de gids ons met de boot mee om door het natuurgebied te varen en vogels te spotten. En die waren er. En mooi ook. En veel. Na de boottocht konden we weer chillen in onze hangmat en om 3 uur stonden we allemaal weer bepakt en bezakt klaar om opgehaald te worden. Dit keer niet met de boot maar met de helikopter. We waren met z'n zessen en er konden er drie in een helikopter. Dat betekende dat hij twee keer kwam. Ik zat bij de tweede ronde. Het was super mooi om Suriname en vooral ook Paramaribo van zo'n hoogte te zien. Ik wist op een gegeven moment niet meer waar ik moest kijken. Prachtig! Toen we geland waren, konden we meteen de taxi in richting 'T Vat. Daar pakten we onze fietsen richting huis om meteen alle stinkende kleren in de was te gooien en heerlijk onder de douche het zand tussen onze billen weg te spoelen. Natuurlijk moesten we onze traditie om pizza's van de PizzaHut te halen na een trip ook nu voortzetten.

Uiteindelijk zit ik dus helemaal onder de muggenbulten en is de jeuk niet normaal hardnekkig, maar heb ik wel een mega leuke trip gehad. We hadden succes met het schildpadden spotten en de helikoptervlucht maakte het helemaal af. Wat een avontuur weer!

Jullie horen nog van me.

xx


Manon

Regen en afscheid: altijd blijven lachen

Lieve mensen,

Wat een leven! Jullie kennen mij en mijn verhalen ondertussen al goed genoeg om te weten dat ik ook de afgelopen weken niet stil heb gezeten. Ondertussen hebben we hier in huis alweer twee keer bezoek gehad van vriendjes. Bas en Jop (vriendjes van Nikie en Chinouk) hebben hier in huis gelogeerd waardoor ik een tijd mijn kamer kwijt was aangezien ik de enige ben met een tweepersoons bed. Dit was even afkicken voor mij: van een grote kamer en bed waarin ik vrij kon bewegen naar een hok met een klein bed waarin ik mijn kont niet kon keren. Maar dit heb ik natuurlijk voor mijn vriendinnetjes over ;) Hoe gezellig het ook was om al het bezoek over de vloer te hebben, het is ook wel fijn dat het nu weer een tijdje alleen met z'n vieren zijn.


Twee weken geleden hadden wij op stage een spelochtend met het thema dieren. Een collega van ons zou haar huisdieren meenemen. 's Ochtends rond 8 uur kwamen wij aan aan en zagen twee kartonnen dozen in het lokaal staan. Wij wisten dat deze collega haar huisdieren mee zou nemen maar tot onze verbazing zaten er een schildpad en een klein eendje in. Iets andere huisdieren dan dat ze in Nederland hebben... De spelochtend was heel leuk en de kinderen, inclusief het kind in mij, vonden de dieren ook geweldig. Er zijn nog maar drie spelochtenden over en dan is ons project alweer afgerond. Wat vliegt de tijd! De afgelopen weken ben ik ook weer wezen kickboksen. Ik heb een aantal donderdagen overgeslagen vanwege al het bezoek dat van of naar het vliegveld moest, maar Nikie en ik hebben elkaar omgedoopt tot trainingsmaatje en we zijn de keren die we gemist hadden gewoon keihard zelf gaan trainen: een half uur hardlopen (wat op zich al zwaar is in dit klimaat) en daarna een buikspierkwartier. Ik geloof dat ik in mijn leven nog nooit zo veel heb gezweet als dat ik bij al deze sportsessies doe.

De tijd van afscheid nemen is begonnen. Vorige week hebben we afscheid moeten nemen van onze vriend Lex, wat wij allemaal erg jammer vonden. We zijn toen met onze groep op de foto geweest in Surinaamse klederdracht, wat voor de nodige lachbuien heeft gezorgd. Zie hier links het resultaat. Zijn laatste avond zijn we met een hele groep uit eten geweest bij een restaurant in Paramaribo: Sarinah. Hier hebben ze heerlijk Indisch eten. We waren met een groep van 24 man aangezien hij samen met een aantal meiden weer naar huis ging. Na het eten zijn we naar het centrum gereden om een karaokebar onveilig te maken. Hier hebben wij natuurlijk ook weer de nodige lachbuien gehad aangezien er geen enkel zangtalent tussen de aanwezigen zat. Dat was afscheid nummer 1. Afgelopen week heb ik afscheid moeten nemen van een meisje van mijn stage. Zij ging donderdag terug naar België. Afscheid nummer 2 dus. Vanavond ga ik uit eten met een groep als afscheid voor twee huisgenootjes: Priscilla en Axelle. Zij vliegen morgen weer terug naar België. Afscheid nummer 3 dus. Al dat afscheid nemen van iedereen doet me beseffen hoe snel de tijd gaat hier. Nog maar anderhalve maand en dan ben ik aan de beurt om afscheid te nemen van dit land, mijn leven hier en dit hele avontuur.

Vorig weekend zijn wij eerst de Champions League finale met een groep gaan kijken bij 'T Vat: een restaurant waar ze ook voetbal uitzenden. We zaten gezellig aan een tafeltje met biertjes en bitterballen. Echte Hollanders! Na alle gezelligheid zijn we bij een restaurantje om de hoek, Zus & Zo, gaan eten. Ondertussen bleek dit de eerste dag van het regenseizoen te zijn. Vanaf die dag tot het moment dat ik dit bericht schrijf, heeft het iedere dag geregend. We besloten onze fietsen dus bij het restaurant te laten staan en met de taxi naar de shisha lounge te gaan waar we hadden afgesproken met andere meiden. Deze lounge was net geopend dus was er een cocktail aanbieding: cocktails voor de helft van de prijs. Op de weg naar huis reed te taxi al ongeveer door een sloot zo hoog stond het water. Ook voor onze deur: je kon gewoon door de straten zwemmen.
De volgende ochtend stonden we vroeg op om naar de vogeltjesmarkt te gaan. Deze wordt iedere zondagochtend op het onafhankelijkheidsplein gehouden. Dit is een typisch Surinaamse sport voor de mannen: hun vogeltje zo goed trainen dat het wedstrijden wint. De vogeltjes worden dan een kwartier lang in een kooitje tegenover elkaar gezet. Bij iedere vogel staat iemand die turft hoe vaak het vogeltje fluit. Het vogeltje dat het vaakst fluit, wint. Toen we het weer een beetje gehad hadden, dachten we te kunnen ontbijten bij Zus & Zo. Helaas, de keuken ging pas om 9 uur open. We waren dus te vroeg. We besloten om wat verder door te lopen naar een plek waar een Chinese markt zou zijn. Het was inderdaad een Chinese markt: alleen maar voedingsmiddelen en chinezen. Omdat we nog moesten ontbijten, besloten Lisa en ik sushi te halen en deze thuis op te eten. Om 10 uur zouden we namelijk naar een kerkdienst gaan dus we hadden nog even de tijd om thuis te ontbijten. Met sushi dus, wat een luxe! De kerkdienst was heel leuk om mee te maken. Er hing een groot scherm waarop de tekst van alle liedjes kwam. Het was dus een soort karaoke en als er iets is waar ik goed in ben geworden, is het wel karaoke (NOT!). Ik had het allemaal wat ouderwetser verwacht, maar het was naar mijn mening nog best modern. Toen we thuis kwamen klaarde het op en besloten we de rest van de dag van de zon te genieten aan het zwembad. Maar goed ook want daarna hebben we niet veel zon meer gehad.
Afgelopen vrijdagavond was er een 'stagiaires' feest met als thema Beauty & the Nerd. Van tevoren moest je een bandje kopen met beauty of nerd en zo moest je verkleed gaan. Nu ben ik natuurlijk altijd al een beauty dus dat zou een beetje voor de hand liggen. Ik ging dus als nerd maar vond het zonde van mijn geld om allemaal gekke verkleed kleding te kopen dus eigenlijk was ik een hele slechte nerd.  Rond 8 uur gingen we met de partybus naar een resort, waar het feest plaatsvond. Rond 1 uur gingen we weer naar huis want we wilden fit zijn voor de volgende dag, voor de Crazy 88. We werden die dag om 12 uur in een studentenhuis aan de Mozartstraat verwacht. Vanaf hier zouden we starten. De Crazy 88 is een lijst met 88 opdrachten die verschillende punten waard zijn. Het team dat de meeste punten weet te halen door de opdrachten te vervullen, wint.
Twee studenten uit dit huis organiseerden dit spel voor hun afscheid. Zij gaan deze week namelijk weer terug naar Nederland. Het weer zat helaas niet mee. Om kwart voor 12 begon het al te regenen en het heeft de hele dag met vlagen geregend, maar dat weerhield ons er niet van om de opdrachten uit te voeren. Met een beetje creativiteit kwamen we al heel ver! We zijn met de taxi achteruit door de MacDrive gegaan, hebben een BigMac met rietjes gegeten, de polonaise met 20 locals gedaan, iemand ten huwelijk gevraagd, een videoclip gemaakt, 25 kledingstukken aan gehad en een minuut lang een beeld in de palmentuin uitgelachen. Crazy dus! We zouden eindigen aan de waterkant maar doordat de straten weer onder water stonden, besloten we lekker thuis te blijven en met een kopje thee alle filmpjes en foto's terug te kijken. Wat hebben wij gelachen!

Aankomend weekend staat er weer een trip op de planning: Matapica helikoptertour. Op deze trip ga ik dus met een helikopter naar een eilandje om schildpadden te bekijken die hun eieren gaan leggen. Ik heb er heel veel zin in, vooral in de helikoptervlucht! Jullie kunnen volgende week mijn verhalen over de trip tegemoet zien natuurlijk.

Altijd blijven lachen,



Manon