Heey allemaal,
Alweer mijn op één na laatste berichtje! Dit keer over de geweldige twee trips die ik de afgelopen week heb gedaan met Robin. Ik ben ongeveer twee weken bezig geweest met het regelen van een trip naar Brits-Guyana naar de Kaieteur watervallen. Ik heb continu gebeld met een taxichauffeur die ons er naartoe zou brengen en die ik heel slecht kon verstaan. Oh ja, hij was ook enorm vaag over alles. Maar goed, uiteindelijk zou alles geregeld zijn. We zouden in de nacht van zaterdag op zondag opgehaald worden en in de namiddag bij ons hotel afgezet worden. Dan zouden we maandag de trip naar de Kaieteurwatervallen doen, dit had hij al voor ons geregeld, en dinsdag zouden we weer terug gaan. Om half vijf in de nacht van zaterdag op zondag werden we door deze taxichauffeur opgehaald en achterin een overvolle auto gezet. Vervolgens reden we naar een andere plek in Paramaribo waar hij uitstapte en met een Engelse man ging praten. We werden uit de auto gehaald en in een andere bus, ook weer achterin, gezet. Waar gaan we in hemelsnaam naartoe?! Ik was zo moe dat ik een aantal uur sliep en toen ik mijn ogen weer open deed, was het al licht en waren we al in Nickerie, waar we op de veerboot zouden stappen. Na heel lang wachten bij de douane konden we dan eindelijk op de boot. Dachten we. Er was een te zware vrachtwagen opgereden toen de boot er nog niet klaar voor stond waardoor er iets afgebroken was. Het duurde nog ongeveer anderhalf uur voordat we konden vertrekken. Gelukkig hadden we Herman.
Herman vond Robin wel leuk en maakte een gezellig praatje met ons. En als Herman even weg was, hadden we een Britse zakenman om mee te kletsen of konden we lachen om een Jamaicaanse comedian die een hele act voor ons opvoerde midden op de boot. We hoefden ons niet te vervelen dus. Toen we aan de overkant kwamen, konden we het busje weer in en kregen we vervolgens te horen dat er voor maandag nog maar één plek was voor de Kaieteur watervallen. De taxichauffeur had die morgen pas tegen onze chauffeur gezegd dat hij het moest regelen. Hij reed ons dus nog naar het vliegveld in Georgetown, waar we verbleven, om een laatste poging te doen. Helaas, er waren geen plekken meer voor maandag. Wel voor dinsdag dus dit hebben we maar gedaan. In het hotel boekten we meteen een nacht bij. De vrouw van onze chauffeur bood aan om ons de volgende dag een sightseeing tour door Georgetown te geven en ons naar de Surinaamse ambassade te brengen om een visum te kopen om Suriname weer in te kunnen. In het hotel habben we ons opgefrist en KFC besteld en op bed opgegeten onder het genot van een filmpje. Slecht! Wij dachten namelijk dat het hotel ook diner verzorgde, maar wat op de site staat blijkt dus niet altijd waar.
De volgende dag kregen we een heerlijk ontbijtje bij het hotel, dat verzorgen ze dan weer wel, en werden we naar de Surinaamse ambassade gebracht. Toen dit geregeld was, werden we rondgeleid door de stad. We hebben de Kathedraal gezien (het grootste houten gebouw van de wereld), de rechtbank, de Stabroek markt, het museum en het Princess Hotel waar we in de speelhal nog twee keer voor noppes een 7D film mochten kijken. Een cultureel en super leuk dagje dus! Die avond hadden we maar chinees besteld, wat genoeg was voor drie dagen eten. De volgende dag zouden we om half 12 opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Daar checkten we in en konden we meteen boarden. Er gingen in totaal vier vluchten waarvan er twee vertraagd waren.
Natuurlijk zaten wij in één van deze en moesten wij dus een uur langer wachten. Het was in totaal vijftig minuten vliegen voordat de watervallen in zicht kwamen. Vanuit de lucht ziet het landschap er allemaal zo mooi uit! De huizen lijken net poppenhuisjes, de auto's op speelgoedautootjes en de bomen lijken op broccoli. De watervallen waren al prachtig vanuit de lucht. Bovenop een berg was een landingsbaan waar we landden en opgewacht werden door een gids. Hij leidde ons naar drie uitkijkpunten op de grote waterval, steeds dichter bij de waterval. Het was echt prachtig! Na ongeveer anderhalf uur gingen we weer terug naar het vliegtuigje om weer naar Georgetown te vliegen. Wat een geweldige trip was dit! 's avonds gingen we lekker vroeg naar bed omdat we om vier uur in de ochtend weer opgehaald zouden worden. Die volgende dag bestond weer uit dezelfde reis terug naar Paramaribo, nu zonder pech met de veerboot. Om vijf uur waren we weer thuis en hebben we ons lekker opgefrist, nog wat gechillt en onze spullen ingepakt voor de volgende dagen. We hadden gereserveerd bij een restaurant wat hier bekend staat als luxe: The Garden of Eden. Het was ook een heel mooi restaurant. Robin en ik hadden ons eigen hutje en de service en het eten was echt goed.
Donderdag stond de trip naar Bergendal op de planning. We huurden een auto bij de overbuurman en reden naar het Bergendal Resort. Hier aangekomen, konden we nog niet in onze lodge maar konden we wel al gebruik maken van alle faciliteiten. Wij maakten dus een rondje over het park waarbij onze mond open viel van de mooie huisjes en het uitzicht. Als klap op de vuurpijl zagen we dat er zelfs boomhutten waren, maar wij dachten dat dat alleen voor de mensen was die rijk zijn en daarvoor betalen. Helemaal niet waar want na een duik in de infinity pool en een lunch met uitzicht op de Surinamerivier kregen wij een boomhut toegewezen. Bij binnenkomst liep je vrijwel meteen tegen een prachtig hemelbed aan en kon je door de grote ramen zo de jungle in kijken. Echt heerlijk om die luxe te hebben na vijf maanden met kakkerlakken, muizen en ratten samengeleefd te hebben. We moesten eigenlijk meteen weer naar de lobby omdat we opgehaald werden met een boot die ons naar het adventure gebied zou brengen. Hier zouden we de kabelbaan doen met nog een stelletje en twee gezellige gidsen. Deze kabelbaan bestond uit zeven banen, waarvan er één over de Surinamerivier ging. De laatste baan ging ik op mijn kop eraf. Vond ik op zich best dapper van mezelf. Na de kabelbaan hebben we lekker in onze lodge rondgehangen (met senseo koffie, halleluja) en ons opgefrist om op een mooie steiger op de Surinamerivier van heerlijke cocktails te genieten. Na het diner was er in de lobby een marron night wat inhield dat een groep Surinamers een aantal inheemse dansen op inheemse muziek demonstreerden. Robin werd nog uit het publiek gehaald om mee te dansen, wat ze best goed kon! Na de hele show hadden we wel weer een cocktailtje verdiend. Bij de bar werd toen ineens een draaitafel geïnstalleerd met dj en al. Dit zorgde voor een gezellig avondje dansen op Surinaamse muziek.
De volgende dag na het ontbijt werden we weer naar het adventure gedeelte gebracht waar we nu gingen kajakken over de Surinamerivier. Onderweg spotten we nog een luiaard in de bomen. Toen onze armenspieren begonnen te verzuren van het tegen de stroming in peddelen, vonden we dat we wel weer terug konden. Eenmaal terug op het resort pakten we meteen de auto om naar Overbridge, een strandje, te rijden. Hier aangekomen werd ons verteld dat het strand was gesloten. Omdat we nog moesten lunchen, besloten we om gewoon wat te eten in het restaurant en dan ons handdoekje neer te leggen. We mochten namelijk alleen niet zwemmen. Na het uitrusten begon de weg naar huis weer. We stopten nog even bij de supermarkt waar we na het boodschappen doen nog bij de verkeerde auto stonden en waar de goede auto een lege accu bleek te hebben. Hier begon onze zoektocht naar startkabels. Gelukkig was het winkelpersoneel zo vriendelijk om ons hierbij te helpen met een kleine heftruck uit het magazijn.
Dat waren dus mijn laatste trips. Ik heb nog een weekje ontzettend genoten van wat Suriname (en ook Guyana) te bieden heeft. Nu nog even twee dagen inpakken en afscheid nemen en dan is het alweer over allemaal.
Tot snel!
Manon
