Wat heb ik weer een leuke week achter de rug. Maandag kwam Robin hier aan en hebben Chinouk en ik haar opgehaald van het vliegveld. We waren nog bijna te laat omdat het zo druk was op de weg, maar gelukkig stonden we er net toen ze aan kwam lopen! Die avond hadden we meteen een feestje: Lustig Festival. Robin was wel erg moe dus besloot toch niet mee te gaan en lekker te gaan slapen. Om 9 uur werden we bij de partybus verwacht. Zodra we erin konden, wisten we goede plekken te bemachtigen. Want anderhalf uur staan wilden we niet. Op de partybus vloeide de drank rijkelijk. Letterlijk door de hele bus. Toen we aankwamen, besloten we nog even te wildplassen omdat er rijen stonden bij de wc's. Niet geheel ongevaarlijk want na twee stappen was er al iemand in de sloot gevallen. Toen we eenmaal binnen waren, kon het feestje beginnen. We wisten een goede plek te bemachtigen bij main stage. Bij de cocktailbar besloten Chinouk en Timo een ananas te stelen. De hele avond zag ik boven de mensen uit een ananas wandelen en je hoorde iedereen praten over die gekken met een ananas. Na een paar uur feesten, was het wel weer mooi geweest en gingen we terug naar de partybus. De hele terugreis was het super koud dus thuis kroop ik snel lekker warm in mijn bedje.
De volgende dag, of eigenlijk dezelfde dag aangezien ik pas om half 7 in bed lag, was er een nationale feestdag: Keti Koti. Ze vieren hier dan de afschaffing van de slavernij. Het betekent letterlijk de kettingen losmaken. Rond 2 uur gingen we naar de Palmentuin waar iedereen verkleed in Surinaamse klederdracht rondliep. Er stonden overal kraampjes met eten en zelfgemaakte doeken en armbanden enzovoort. Op verschillende plekken waren mensen muziek aan het maken. Kortom: de sfeer was super! Vanaf de palmentuin liepen we naar de Waterkant en het Onafhankelijkheidsplein waar het eigenlijk zo doorging qua gezelligheid. Rond een uur of 5 besloten we naar de V-tunnel te gaan om voetbal te kijken. Robin en ik zijn wat eerder weggegaan om ons om te kleden en samen uit eten te gaan bij Zus & Zo. Heerlijk dagje dus!
Woensdag begon het eerste afscheid: een afscheidsetentje van Sabrina, die zaterdag al terug naar Nederland vliegt. We aten bij Jawa, een indonesisch restaurant. Na de heerlijke maaltijd besloten we maar om naar huis te gaan omdat we nog een druk weekend vol met afscheidsfeestjes voor de boeg hadden. Zo hadden we donderdag eerst een etentje met het hele huis als afscheid van Chantal, Lieke en Maikel. Chantal had heerlijk gekookt: lasagne en salade. Na het etentje kwamen er meer genodigden een drankje doen. Daarna gingen we met zijn allen uit naar Havana. Ook dit was weer een geslaagde avond.Vrijdagavond was het afscheid van een aantal vriendinnen van ons en van Timo, onze onderbuurman en inmiddels onze mattie (vriend). We begonnen in de Tequila bar waar we gratis shotjes tequila kregen. Hier eindigden Robin en ik ook want we waren moe en we wilden de volgende dag lekker cultureel Paramaribo in.
Zaterdag zijn we dus 's ochtends naar de centrale markt geweest en hebben we ons geld uitgegeven in het centrum. Om 5 uur zaten we natuurlijk weer klaar bij 'T Vat om Nederland aan te moedigen. Wat een spannende wedstrijd! Daarna was het weer één groot feest bij 'T Vat. De feeststemming zat er zo in, dat iedereen maar lukraak over de weg liep. De politie moest erbij komen om het verkeer in goede banen te leiden.Zondag zijn Robin en ik naar Fort Zeelandia geweest waar we onszelf hebben verdiept in de Surinaamse geschiedenis. Ook al was dit de derde keer voor mij, het blijft een mooi Fort wat een prachtige geschiedenis vertelt. Eind van de middag gingen we met het huis cocktails dringen om Lincey's verjaardag te vieren waarna we gingen eten bij Zus & Zo.
De volgende ochtend was het tijd om afscheid te nemen van Timo. Die avond hadden Robin en ik voor de rest van het huis gekookt om nog een keer afscheid van Chantal te nemen. We besloten ter plekke om de stad in te gaan en te kijken of er ergens een feestje is. We eindigden bij Zanzibar aan de cocktails waar we herinneringen van de afgelopen maanden ophaalden. Een andere wending van de avond, maar zeker weer één om nooit te vergeten.
De komende twee weken ga ik mij lekker vermaken met Robin. Iedereen is hier zo'n beetje weg dus we zullen wel wat privé trips hebben. Er staat in ieder geval al heel wat leuks op de planning.
Ik ben voorlopig even klaar met afscheid nemen. Vanaf nu zeg ik alleen nog maar hallo. Tot over twee weken, dan ben ik zelf aan de beurt.
Brasa!
Manon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten