Afscheid nemen bestaat niet

Lieve vrienden en familie,

Vandaag is het dan zo ver. Het avontuur naar Suriname begint. Acht maanden lang kijk ik hier al naar uit en hier zit ik dan, in het vliegtuig op weg naar Suriname. Gek idee. Samen met Chinouk, Nikie en Lisa zal ik de komende 5,5 maanden in Paramaribo verblijven. Ik ben ervan overtuigd dat het een unieke ervaring gaat worden die wij niet snel zullen vergeten.

De afgelopen weken heb ik rustig de laatste dingen voor school en stage afgerond en afscheid genomen van iedereen.  Er stonden twee afscheidsfeestjes op de planning: zaterdag voor al mijn vrienden en vriendinnen en zondag voor mijn familie. Wat een feest wat een feest! Het afscheidsfeest voor vrienden en vriendinnen vond plaats bij Chinouk thuis waarna wij met de meeste aanwezigen het stadje onveilig gemaakt hebben. Een feestelijk afscheid, al zeg ik het zelf. Zondagmiddag kwam mijn familie langs en hebben we een hapje gegeten. Ook dit was heel gezellig! De rest van de week heb ik het druk gehad met inpakken, dingen regelen, inkopen doen en afscheid nemen. Het idee dat ik alles en iedereen voor een half jaar achter moet laten is toch best een beetje eng.

Vanochtend gingen papa, mama, Stef en ik (zonder Brooklyn L) bepakt en bezakt met de trein naar Schiphol. Op het station Weidevenne kwamen wij Chinouk met aanhang tegen. Eenmaal op Schiphol, ontmoetten we Lisa en Nikie bij Terminal 2 en kwamen ook onze vriendinnetjes aan om afscheid te nemen. Rond 10 uur liepen we richting de douane. Dit was het moment dat ik papa, mama, Stef en mijn vriendinnetjes gedag moest zeggen. Wat ga ik ze missen! Heel veel tranen later, gingen we dan toch echt. Verdriet maakte plaats voor vreugde zodra we achter de douane waren. Het vliegtuig had helaas ruim anderhalf uur vertraging. Daar zaten we dan: met z’n viertjes op een rijtje met de telefoons in onze handen (ja, nog snel even iedereen appen) te wachten tot we eindelijk zouden gaan. Van onze lieve vriendin Esther, die zelf net terug is uit Suriname, hadden wij een brief gekregen. Zodra we in de lucht waren, hebben Chinouk en ik deze samen gelezen. In de brief staan handige tips, hotspots en we hebben zelfs een opdracht meegekregen. Bedankt Es, we gaan ons best doen!

Ondanks dat het afscheid nemen best verdrietig is, heb ik heel veel zin in de reis. De vlucht duurt nu nog een paar uur en ik ben alweer twee films, een maaltijd en een middagdutje verder. Van mij mogen we nu wel landen. Ik heb er zin in!