Het is alweer drie weken geleden dat ik voor het laatst geschreven heb. Dit zegt dus eigenlijk al dat ik het heel druk heb gehad (druk in Surinaamse begrippen natuurlijk). Laat ik beginnen bij de trip naar Nickerie/Bigipan die ik in het weekend voordat mijn ouders kwamen had gedaan, anders wordt het wel een beetje veel voor jullie.
Dag 1. We werden om acht uur bij de verzamelplek verwacht. Deze trip hadden we met een bepaalde groep afgesproken. Wij vieren, nog twee andere meiden en nog vier jongens. Toen wij echter bij de verzamelplek aankwamen, zagen we al dat we niet de enigen waren. We gingen in totaal met twee bussen richting Nickerie/Bigipan waar toch wel 34 mensen in gingen. Een grote groep dus. De eerste stop was in Groningen. Ja, Suriname heeft ook een Groningen maar deze is lang niet zo leuk/groot als de plaats Groningen in Nederland. We kregen ontbijt en een rondleiding over het plein. Op het plein stonden een aantal beelden die met het dorpje te maken hadden. Omdat we met een grote groep waren, hadden we twee gidsen. Beide gidsen wilden heel graag hun verhaal doen, wat inhield dat we dus ongeveer een uur bij elk beeld stil stonden om te luisteren.
De volgende stops waren in Wageningen. Het plaatsje draait vooral op de visserij en de export van de vis. We konden zien hoe de vissen gevangen werden, hoe zij werden vervoerd en hoe zij gezout werden. De volgende stop was bij een beeld van een vrouw met een afgehakte borst. Het verhaal hierachter zal ik jullie besparen (dan ben je ook weer een uur verder). We moesten de bus in en een minuut later stopten we alweer. Dit hadden we dus best kunnen lopen. Maar goed, we stopten op een plek waar vaak brulapen zaten. Deze hebben we nu ook kunnen spotten. De volgende stop was bij de overstapplaats op de boot. Met vijf boten voeren we over een grote rivier waar we bij een oversteekplaats stopten. We moesten de boten over de heuvel slepen om het Bigipan (letterlijk: groot meer) op te kunnen varen. Na een half uur kwamen we aan bij een groot huis op het water: ons verblijf. Ik wist een mooi hangmatplekje te bemachtigen zodat ik de volgende ochtend de zonsopgang zou kunnen zien. Na het avondeten gingen we op kaaimannentour. We hadden er na een uur nog steeds geen gevonden en net toen we de terugreis in wilden zetten, werd er een kaaiman gespot. Onze bootsman sprong erop en ving hem. Hij ging vier boten rond zodat iedereen met hem op de foto kon. Ik was de laatste dus ik mocht hem weer vrijlaten in het water. Toen we weer op ons verblijf waren, hebben we de heldere sterrenhemel bewonderd en hier een lekker drankje bij genuttigd.
Dag 2. De zonsopgang was al even begonnen toen ik wakker werd, maar alsnog heb ik enorm genoten van het uitzicht vanuit mijn hangmat. Ik kreeg er zelfs koffie bij, thanks to Nikie. Om 8 uur was er ontbijt en om 9 uur zouden we vertrekken voor een modderbad. Maar de motor van één van de vier boten was kapot en de regen kwam met bakken uit de hemel. We moesten dus nog even wachten. Toen het opgeklaard was en de motor weer gemaakt was, vertrokken we. Midden op het meer mochten we uit de boot. Op de bodem lag modder en klei dus hier smeerden we onszelf, en de anderen natuurlijk, helemaal in. Als een stel kleine kinderen begonnen we te gooien en hadden we de grootste lol. Na het modderbad was het tijd om naar huis te gaan. We zetten de terugreis in met onze gids, een echte 'rasta met Jamaicaanse muts jongen' aan boord van onze boot. De eerste stop van onze busreis was bij een Hindoestaanse tempel en Zeedijk. In en om de Hindoestaanse tempel stonden allemaal grote en kleurige beelden. Niet helemaal mijn stijl. De rest van de busreis heb ik niet echt meegemaakt. Iedereen was moe dus het was verdacht stil in de bus. We zijn nog een keer gestopt bij een kraampje waar ze honing, olie en fruit verkochten en rond 7 uur kwamen we aan bij de verzamelplaats. We namen afscheid en gingen nog even in de Palmentuin kijken waar een Javaans feest plaatsvond. Iedereen was moe en er stonden mij drukke weken te wachten dus gingen we lekker naar huis.Tot zover de trip van drie weken geleden. De avonturen met paps en mams van de afgelopen weken volgen nog!
Brasa,
Manon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten